บทที่ 423.1 โต้ตอบ (1)

บทที่ 423 โต้ตอบ (1)

บุรุษคนนั้นมองมือของนางที่กำชายเสื้อไว้แน่น ก่อนหัวเราะอย่างเย็นชา “ทำไมรึ อยากจะตบหน้าข้าอีกรึ เช่นนั้นทางที่ดีเจ้าก็ออกแรงอีกหน่อยนะ อย่าให้เหมือนคราก่อนที่ไร้แม้แต่รอยฝ่ามือ”

...

ไท่จื่อออกมาจากห้องทรงอักษรด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ ไม่ได้มองทางสักเท่าใด จึงเกือบจะชนกับคนที่เดินมาจากทางด้านข้าง

เขากำลังจะโมโห แต่พบว่าคนที่เดินมาคือหนิงอ๋อง

เขาอธิบายอารมณ์ไม่ถูก จึงทักทายอย่างหงุดหงิดไป “พี่ใหญ่”

หนิงอ๋องแย้มยิ้มเอ่ย “เป็นอะไรไปรึ ดูท่าทางเจ้าเหมือนไม่มีความสุข เสด็จพ่อสั่งสอนเจ้าหรือว่าสั่งสอนเจ้าเจ็ดเล่า”

ไท่จื่อเอ่ยอย่างคับแค้นใจ “เสด็จพ่อบอกว่าข้าไม่สั่งสอนเจ้าเจ็ดให้ดี! มันเกี่ยวอะไรกับข้า ใครจะไปรู้ว่าไอ้เด็กอ้วนนั่นเอาความกล้ามาจากไหนไม่รู้มาวิ่งซนไปทั่วทั้งวัง”