บทที่ 405 หักหน้ก (2)

บทที่ 405 หักหน้า (2)

อีกด้านหนึ่ง เว่ยกงกงยกชามาให้องค์หญิงซิ่นหยาง องค์หญิงซิ่นหยางเอ่ยปฏิเสธเสียงเรียบ “ข้าดื่มยาไป ขอไม่ดื่มชาแล้ว”

“พ่ะย่ะค่ะ” เว่ยกงกงรีบยกน้ำชากลับ

ฮ่องเต้พูดคุยกับน้องสาวคนนี้ด้วยความอึดอัด พระองค์ดื่มชาติดต่อกันไปหลายอึกก่อนจะถาม “หลายปีมานี้ไม่ได้ยินข่าวคราวของเจ้าเลย อยู่ที่เขาเฟิงตูสบายดีหรือไม่”

องค์หญิงซิ่นหยางเอ่ยเสียงนิ่ง “สบายดีเพคะ ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงห่วงใย”

จากนั้นก็ไม่มีการสนทนาใดต่อ

ฮ่องเต้ดื่มชาอย่างกระอักกระอ่วน

องค์หญิงซิ่นหยางเอ่ยขึ้น “ข้าได้ยินว่าแม่ชีจิ้งอันมรณภาพแล้ว ฝ่าบาทอย่าทรงโศกเศร้าไปเลย”

เรียกเสด็จพี่แล้วมันจะลวกปากหรือไร

ฮ่องเต้บ่นอุบอิบ ก่อนจะส่งเสียงอืมอย่างฮึดฮัด “เราไม่เป็นไรหรอก”

ฮ่องเต้ไม่ได้เล่าความผิดของจิ้งไท่เฟยให้ฟัง ประการแรกเพราะไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น เดี๋ยวพวกสารเลวที่ป้อมปราการที่เหลือในราชวงศ์ก่อนก่อนจะรู้ตัว ประการที่สองเพราะไม่อยากให้หนิงอันถูกชื่อเสียงของจิ้งไท่เฟยลากไปโดนหางเลขด้วย

จวงไทเฮาก็ไม่ได้มีความเห็นอะไรกับเรื่องนี้

ครานี้ฮ่องเต้เป็นคนทำบทสนทนาตันเสียเอง