บทที่ 365 เปิดโปงไท่เฟย

บทที่ 365 เปิดโปงไท่เฟย

ริมฝีปากที่กำลังอ้าอยู่ค่อยๆ หุบลงมาอย่างไม่พอใจ เขาไม่อยากเห็นหน้าของนางมารร้ายผู้นี้เลยแม้แต่นิด แล้วนี่นางคิดจะทำอะไรกันแน่ ขนาดเสด็จแม่กำลังจะป้อนยาให้เขานางยังมีหน้ามาห้ามขนาดนี้ นี่กะจะไม่ไว้หน้ากันเลยหรือไร

จวงไทเฮายืดอกขึ้นด้วยท่าทีจองหอง ก่อนจะเอ่ยกับจิ้งไท่เฟย “เอายามาให้ข้า เดี๋ยวข้าป้อนเอง”

สิ้นประโยคเมื่อครู่ คนทั้งตำหนักต่างพากันสะอึก

ไทเฮาสติฟั่นเฟือนไปแล้วรึ ไฉนถึงต้องมาป้อนยาให้กับฝ่าบาท

ถ้าให้ตัวเร่งฤทธิ์ยายังว่าไปอย่าง!

แต่ว่าดูเหมือนช่วงนี้ความสัมพันธ์ของฮ่องเต้และไทเฮาเริ่มดีขึ้นแล้วนี่นา ก็เห็นดูรักใคร่กันดี ไม่มีการทะเลาะกันเกิดขึ้นแล้ว เหล่าบ่าวของทั้งสองพระองค์เลยไม่ต้องมาช่วยสงบศึกเหมือนแต่ก่อน ว่างงานกันเสียจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว!

ด้วยความที่ทั้งสองทะเลาะกันมาเนิ่นนาน จู่ๆ เกิดมาคืนดีกันแบบนี้ ทำให้คนในวังปั้นหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว

“หม่อมฉันมิลำบากไทเฮาหรอกเพคะ เดี๋ยวหม่อมฉันทำเองดีกว่า” จิ้งไท่เฟยเอ่ยตอบอย่างอ่อนน้อม

ฮ่องเต้คิดในใจ ใช่แล้ว! ใครจะไปอยากกินยาจากคนแบบนั้นกันล่ะ