บทที่ 343 พ่อลูก (2)

บทที่ 343 พ่อลูก (2)

เหอกงกงเมื่อเจอกับฮ่องเต้ก็โค้งถวายบังคมให้ “ถวายบังคมฝ่าบาท”

“เรื่องที่ข้าให้ไปสืบมาเป็นอย่างไรบ้าง” ฮ่องเต้ตรัสถาม

ฮ่องเต้กำลังเอ่ยถึงเหตุการณ์ลอบทำร้ายจิ้งไท่เฟยที่เกิดขึ้นในสวนของวัง

เหอกงกงอธิบาย “ตอนนี้ยังไม่มีใครน่าสงสัยพ่ะย่ะค่ะ พบเพียงว่ามือสังหารน่าจะแอบเข้าไปในวังจากบริเวณวังหลังขอรับ การคุ้มกันบริเวณนั้นค่อนข้างหละหลวม นอกจากนี้ กระหม่อมคาดเดาว่ามือสังหารน่าจะมีผู้สมรู้ร่วมคิดที่ร่วมมือกับเขาทั้งภายในและภายนอก และผู้สมรู้ร่วมคิดได้ล่อลวงองครักษ์หลงอิ่งออกไป เพื่อดักซุ่มโจมตีจิ้งไท่เฟย”

ที่น่าเสียดายก็คือพวกองครักษ์หลงอิ่งมีหน้าที่รับฟังคำสั่งอย่างเดียว ไม่พูดคุยกับใคร พวกเขาจึงสืบเรื่องราวมาไม่ได้มากเท่าไหร่

ดังนั้นแล้ว เหอกงกงจึงไม่พยายามเค้นอะไรจากพวกเขา

ส่วนฮ่องเต้เองก็รู้ถึงจุดนี้ขององครักษ์หลงอิ่ง จึงไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองเหอกงกงอันใด

เพียงแต่ฮ่องเต่รู้สึกประหลาดใจเรื่องที่องครักษ์หลงอิ่งถูกชักจูงไปได้อย่างง่ายดาย

เพราะองครักษ์หลงอิ่งนั้นแตกต่างจากทหารทั่วๆ ไป พวกเขาไม่มีทางละทิ้งเจ้านายของพวกเขาไปอย่างง่ายดายแบบนั้นแน่นอน