บทที่ 305 องค์หญิง

บทที่ 305 องค์หญิง

ภาพลักษณ์ของจวงไทเฮาไม่ได้พังทลายลงง่ายๆ อย่างไรเสียนางก็ไม่แยแสคนอื่นอยู่แล้ว

ซูเฟยกำลังจะเรียกร้องความเป็นธรรมให้องค์ชายห้า แววตาเย็นเยียบของจวงไทเฮาก็กวาดมองมา ซูเฟยตกใจจนหน้าซีดเผือด

จวงไทเฮามาอย่างรวดเร็วและกลับอย่างรวดเร็วเช่นกัน เวลาเพียงพริบตาเดียวเกี้ยวหงส์ก็เคลื่อนไปไกลเสียแล้ว

แม้ว่าองค์ชายห้าจะได้รับความไม่เป็นธรรมอยู่บ้างก็จริง แต่ใครจะไปกล้าชิงตัวคนมาจากมือจวงไทเฮากัน

“ไทเฮาก็ช่างลำเอียงนัก ไม่ถามสักคำว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวอู่” ซูเฟยน้อยอกน้อยใจยิ่ง

เซียวฮองเฮาถลึงตาใส่นางอย่างเย็นชา “ซูเฟย ระวังปากด้วย!”

ซูเฟยเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองปากพล่อยไป จึงรีบค้อมกายคำนับ “หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะ”

จวงกุ้ยเฟยโพล่งถามซูเฟย “หลานสาวคนนั้นของเจ้ามีฝีมือการแพทย์ด้วยรึ”

ซูเฟยอ้ำอึ้ง

นางจะไปรู้ได้อย่างไร

นางไม่เคยเจอเด็กคนนั้นมาก่อนเลยด้วยซ้ำ!

กู้จิ่นอวี๋เอ่ยขึ้นเบาๆ “ทูลกุ้ยเฟย พี่สาวมีฝีมือการแพทย์เพคะ ตอนอุบัติเหตุที่ศาลาว่าการกรมโยธา ผู้บาดเจ็บสาหัสมากมายล้วนถูกส่งไปที่โรงหมอของพี่สาวเพคะ”