บทที่ 265 ฟื้นคืนความทรงจำ (2)

บทที่ 265 ฟื้นคืนความทรงจำ (2)

อีกฝ่ายไม่ได้มาดี ต้องการจับตัวพวกเขาไป หรือหากกลับไปก็ถูกฉังจิ่งฆ่าทิ้ง ไม่ว่าทางไหนก็เห็นท่าไม่ดีทั้งนั้น

“พวกเจ้า พวกเจ้าเป็นใครกัน” จี้จิ่วอาวุโสถามอย่างตื่นตระหนก

คนชุดดำนำนับสิบแหวกทางออก ด้านหลังของพวกเขามีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ พอได้ยินเสียงนั้นม่านของรถม้าก็ถูกเลิกขึ้น ราชครูจวงเดินลงมาจากรถม้า

สองมือของราชครูจวงสอดไว้ในแขนเสื้อกว้าง สีหน้าดูเย่อหยิ่งแต่ก็ดูถ่อมตนในเวลาเดียวกัน เขาเยื้องย่างมาหยุดอยู่ตรงหน้าของทั้งสอง กวาดตามองหญิงชราและจี้จิ่วอาวุโส แววตาก็พลันเยือกเย็นขึ้นมา “ที่แท้ก็เจ้านี่เอง!”

มิน่าล่ะคราวก่อนที่เจออีกฝ่ายที่ตรอกปี้สุ่ยถึงได้รู้สึกแปลกชอบกล ที่แท้ก็คนคุ้นเคยนี่เอง! มิน่าล่ะถึงได้ลนลานปิดประตูเช่นนั้น มิน่าล่ะถึงไม่กล้าสู้หน้าเขา

“เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”

แถมยังอยู่กับไทเฮาด้วย

ก่อนที่จี้จิ่วฮั่วจะออกจากราชการเคยฟาดฟันกับไทเฮาอย่างเอาเป็นเอาตาย ห้ำหั่นกันถึงสองรัชสมัย สู้รบปรบมือกันตั้งแต่ฮ่องเต้พระองค์ก่อนจวบจบพระองค์ปัจจุบัน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองเรียกได้ว่าชาตินี้ก็ไม่มีวันญาติดีกันได้