บทที่ 248 สิ้นสุด (1)

บทที่ 248 สิ้นสุด (1)

ณ ห้องข้างกัน กู้เจียวเพิ่งจะทายาให้เสี่ยวจิ้งคงเสร็จ ที่จริงเสี่ยวจิ้งคงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก แต่จิตใจของเขาถูกกระทบกระเทือนอย่างหนัก

เส้นผมสุดที่รัก จากที่ขึ้นน้อยอยู่แล้ว ตอนนี้หายหมดเกลี้ยงเลย ต่อหน้าคนอื่นเขาไม่กล้าแสดงอาการ แต่พออยู่กับกู้เจียว เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ร่างเล็กได้แต่โอดครวญพลางเอามือกุมหัว

“ผมของข้า…ไม่เหลือแล้ว…”

“เดี๋ยวมันก็งอกใหม่น่า เดี๋ยวกลับไปข้าจะทำงาก้อนให้เจ้ากิน ผมที่งอกใหม่จะได้ดกดำเงางามอย่างไรเล่า”

“ฮือ” เสี่ยวจิ้งคงพยักหน้า

“ยังเจ็บอยู่ไหม” กู้เจียวเอ่ยถามพลางมองไปที่หัวเหม่งๆ ของเขา

จู่ๆ เจ้าตัวเล็กดันใช้แรงกระแทกหัวขนาดนั้น ทำเอาหัวใจเกือบวาย

“เจ็บสิ เป่าให้ข้าหน่อย” เสี่ยวจิ้งคงบ่นพลางอ้อนใส่คนตรงหน้า

กู้เจียวเป่าเข้าไปที่หัวกลมๆ ของเขาเบาๆ

เสี่ยวจิ้งคงเพลิดเพลินกับการซุกหัวในอ้อมแขนของกู้เจียว

กู้เจียวนึกย้อนไปตอนเหตุการณ์ก่อนหน้า