บทที่ 245 ความจริง (1)

บทที่ 245 ความจริง (1)

หลังจากที่กู้เจียวและกู้เฉิงเฟิงยุ่งวุ่นวายด้วยกันทั้งคืน พอฟ้าใกล้สาง กู้เจียวถึงยอมปล่อยให้กู้เฉิงเฟิงกลับไป

งานนี้นอกจากกู้เฉิงเฟิงจะได้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแล้ว ยังต้องมาเจอเรื่องน่ากลัวจนเขารู้สึกว่าวิญญาณของเขาได้หลุดลอยออกไปจากตัวเขาแล้ว

แต่พอนึกได้ว่างานนี้เขาจะได้เงินพันตำลึง ก็รู้สึกว่าคุ้มค่าแล้ว

จริงสิ ลืมบอกเจ้าน้องชายไปเลยว่าเขาหาเงินมารักษาหัวล้านให้ได้แล้ว

กู้เฉิงเฟิงจึงเดินทางกลับไปที่จวนโหวด้วยความหมดแรงแต่ก็มีกำลังใจในคราวเดียว

กู้เฉิงหลินยังคงอาศัยอยู่ที่เรือนของเขาเหมือนเดิม

กู้เฉิงเฟิงเดินเข้าไปในห้องของกู้เฉิงหลินโดยที่ไม่คิดจะเปลี่ยนเสื้อแล้ว

“น้องสาม” ขณะที่เขากำลังจะยกมือขึ้นเคาะประตู เขาเห็นประตูลั่นดังเอี๊ยดและถูกดึงเปิดจากด้านใน

ปรากฏกู้เฉิงเดินสวมหมวกออกมา และมองคนตรงหน้าด้วยท่าทางตะลึง "เอ๋ พี่รอง ตื่นเช้าเชียว”

“เจ้าเองก็ตื่นเช้าเหมือนกันนี่” กู้เฉิงเฟิงขมวดคิ้วเอ่ยถามกลับ

“ข้าต้องไปโรงหมอน่ะ” กู้เฉิงหลินกระแอมในลำคอ ก่อนจะเอ่ยตอบ

“ไปทำอะไรที่โรงหมอ” กู้เฉิงเฟิงถามต่อ

“รักษา เอ่อ ผมที่ไม่งอกขึ้นมาน่ะสิ”