บทที่ 219 ปู่ (1)

บทที่ 219 ปู่ (1)

เหตุการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

แม้แต่จวงเย่ว์ซีที่อยู่ด้านข้างก็ชะงักงันด้วยเช่นกัน

นี่มันอะไรกัน

เหตุใดพี่ชายนางจึงวิ่งหนีนางไปกับหญิงอื่นไปได้เล่า

ภายในตรอก

กู้เจียวมองไปยังอันจวิ้นอ๋องอย่างหงุดหงิด “เจ้าจงใจรึ แถมเจ้ายังเลียนแบบการเดินของเขาอีกด้วย!”

อันจวิ้นอ๋องหลุดหัวเราะ “อืม ใช่ ข้าจงใจ”

ชั่วขณะที่โดนคว้าไว้เขาก็รู้แล้วว่านางคว้าผิดคน เพราะนางไม่ได้เดินเร็วเกินไปอะไรนัก ทว่านางกลับขวางฝูงชนล้นหลามให้เขาอย่างระมัดระวัง นางพุ่งนำหน้าไปบังให้เขา

หากแต่เขากลับไม่ได้เรียกนางไว้ และยังหลอกนางอีกด้วย

เดิมทีคิดจะเดินไปให้ไกลกว่านี้หน่อยค่อยเปิดเผยตัว ทว่าเขาทนไม่ไหวจริงๆ

ใบหน้าน้อยๆ ของกู้เจียวทะมึนยิ่ง

อันจวิ้นอ๋องเอ่ย “ข้าเป็นคนไข้ของเจ้านะ เจ้าเป็นหมอของข้า เจ้าตีข้าไม่ได้นะ”

กู้เจียวกำหมัดแน่น ข่มอารมณ์โทสะของตัวเองเอาไว้ นางไม่สนใจเขา แล้วหันหลังเดินหนีไป!

อันจวิ้นอ๋องสาวเท้าตามไป

ขบวนนางโลมเดินผ่านพ้นไปแล้ว ท้องถนนกลับมาเงียบงันลงอีกครั้ง

จากนั้นทั้งคู่ก็ปรากฏตัวขึ้นตามๆ กัน