บทที่ 147 จิ้งคงจอมเกรี้ยวกราด
บทที่ 147 จิ้งคงจอมเกรี้ยวกราด
จิ้งคงยังยืนกรานว่าจะไม่ไปกับเขา เซียวลิ่วหลังจึงเดินไปกั๋วจื่อเจียนเองคนเดียว
เด็กน้อยปิดประตูลงกลอนแน่น ขังตัวเองไว้ในห้องคนเดียว
กู้เจียวมาเคาะประตู “จะไปเรียนได้แล้วหรือยัง”
เสี่ยวจิ้งคงที่ยืนอยู่หลังประตูถามขึ้น “พวกเขาไปกันหมดรึยัง”
กู้เจียวตอบเสียงเบา “ออกไปกันหมดแล้ว”
เสี่ยวจิ้งคงเอ่ยเสียงขุ่น “ทั้งพี่เขยตัวแสบ พี่เหยี่ยนและพี่เสี่ยวซุ่น ออกไปกันหมดแล้วรึ”
กู้เจียวพยักหน้า “อืม ออกไปกันหมดแล้ว”
จิ้งคงค่อยๆ แง้มบานประตูออก จากนั้นยื่นหัวออกมาสอดส่องรอบๆ มองซ้าย มองขวา
พอมั่นใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่แล้ว เขาถึงสะพายกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง
คงจะยังอายกับเรื่องนั้นอยู่สินะ พวงแก้มนี่แดงเชียว
เพื่อปกปิดความรู้สึกอับอาย จิ้งคงเลยพยายามทำตัวให้ดูเคร่งขรึมดุดันเข้าไว้!
ด้วยความที่ทางเดินค่อนข้างลื่น กู้เจียวเลยอุ้มจิ้งคงขึ้นเพื่อไม่ให้เขาล้มลงไปอีก เดินอุ้มไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงบริเวณด้านหน้ากั๋วจื่อเจียน
ไอ้หยา
จิ้งคงหน้าแดงอีกครั้ง
เขาเป็นเด็กโตแล้ว ไม่ต้องการให้ใครมาเห็นว่ามีคนอุ้มเขา
แต่เขาต้านอ้อมกอดนี้ไม่ไหวจริงๆ
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com