บทที่ 139 พบ

บทที่ 139 พบ

กู้เจียวเป็นคนตรงไปตรงมามากคนหนึ่ง นางรับอะไรได้ ไม่รับอะไรไม่ได้ ทุกอย่างล้วนเปิดเผยออกมาหมด

ปมในใจตอนเด็กของนางหมดหนทางจะคลี่คลาย ดังนั้นนางยังไม่อาจใช้ชีวิตร่วมกับแม่นางเหยาอย่างสบายอกสบายใจได้ ทว่าสิ่งนี้ไม่ได้หมายความว่านางจะไม่สนใจใยดีอีกฝ่าย

นางยังคงไปมาหาสู่กับแม่นางเหยาในฐานะหมอ การไปเยี่ยมที่บ้านครานี้ก็นับว่าไปเพื่อรักษาให้แม่นางเหยา คนอื่นต่างไม่เกี่ยวกับนาง นางไม่อยากทั้งยังไม่จำเป็นต้องสนใจด้วย

แม่นมฝางรู้จักนิสัยของคุณหนูใหญ่ดี รู้ว่านางไม่มีทางไปคารวะเหล่าฮูหยินกู้หรือคนอื่นๆ ในจวนแน่นอน เพื่อไม่ให้เป็นขี้ปากชาวบ้าน แม่นมฝางจึงไม่ได้บอกเรื่องที่คุณหนูใหญ่กลับมาที่จวน

บ่าวรับใช้เฝ้าประตูยังนึกว่าแม่นมฝางแค่เชิญหมอคนหนึ่งมาที่จวนด้วยซ้ำ

กู้เจียวนั่งอยู่บนรถม้าเข้าเรือนชั้นในของจวนโหวไป

สิ่งแรกที่นางเห็นคือเรือนเจิ้งหมิง แม่นมฝางบอกว่านั่นเป็นเรือนของฮูหยินคนก่อน เหมือนว่าฮูหยินคนเก่าตายจากไปแล้วก็ยังคงว่างอยู่ ซื่อจื่อหรือองค์ชายจะไปนั่งเล่นในนั้นเป็นครั้งคราวเพื่อระลึกถึงฮูหยินคนเก่า