643 กลัวเสียที่ไหน

บทที่ 643 กลัวเสียที่ไหน!

จงเจิ้นกับไต้ซือศีลเจ็ดกล่าวทักทายกันตามมารยาท จากนั้นก็ไปคุยกับคนอื่นต่อ

ศีลแปดกลับมาอยู่ข้างกายไต้ซือศีลเจ็ด เหมียวอี้ที่เพิ่งจะโล่งใจก็กังวลขึ้นมาอีกแล้ว เนื่องจากเถ้าแก่เนี้ยพาช่างไม้และช่างหินเดินเข้ามา ทำเอาเหมียวอี้หัวใจเต้นรัว คิดในใจว่า 'ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วใช่มั้ยไหม คิดจะทำอะไรกันแน่?'

พอเดินมาถึงตรงหน้าเหมียวอี้ เถ้าแก่เนี้ยก็เอามือกอดอก ทั้งสองเผชิญหน้ากันใกล้ๆ นางมองเหมียวอี้ด้วยสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ส่วนช่างไม้กับช่างหินก็เหลือบมองเหมียวอี้ด้วยแววตาเย็นเยียบ ทำเหมือนมีความแค้นที่ลึกซึ้งต่อกัน

เฉิงอ้าวฟางมองเหมียวอี้ มองเถ้าแก่เนี้ย จากนั้นก็ขมวดคิ้ว นางรู้ว่านี่คือเถ้าแก่เนี้ยของโรงเตี๊ยมเมฆาวายุ แต่ไม่เคยคบค้าสมาคมกันมาก่อน ดูจากรูปการณ์เหมือนจะรู้จักเหมียวอี้ สองคนนี้ไปรู้จักกันได้อย่างไร?

เยว่เทียนโปที่กำลังคุยกับคนอื่นเหลือบมองมาทางลูกน้องตัวเองอย่างไม่ได้ตั้งใจ พอเห็นเหมียวอี้โดนเถ้าแก่เนี้ยจ้อง ก็รีบขออภัยคนที่ตัวเองกำลังคุยด้วย หันตัวเดินเข้ามา แล้วถามเสียงเรียบว่า "อวิ๋นจือชิว เหตุใดจึงจ้องลูกน้องข้าไม่ละสายตา?"