595 หลุ่มพรางลูกโซ่

บทที่ 595 หลุมพรางลูกโซ่

เลือดอุ่นๆ พุ่งขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งจากคอที่ขาด พลังอิทธิฤทธิ์มหาศาลที่ซือเสี้ยวเทียนรวบรวมพังทลายทันที แขนขาทั้งสี่อ่อนแรงลง

"อ๊าก!" เสียงคำรามอันเศร้าโศกเคียดแค้นดังมาจากคอของเฉิงอ้าวฟางที่ประสาทปราสาทเสียอย่างอัดอั้นตันใจ กรงเล็บทั้งสิบทั้งฉีกทั้งดึง ฉีกร่างของซือเสี้ยวเทียนจนแหลกเละเทะ แล้วพลังอิทธิฤทธิ์ที่พัวพันกันวุ่นวายก็ทำให้กระดูกของเขาป่นเป็นอัฐิ

เฉิงอ้าวฟางซือเสี้ยวเทียนกางแขนสองข้างดูดแหวนเก็บสมบัติและของวิเศษเข้ามาไว้ในแหวนเก็บสมบัติของนาง จากนั้นก็โผลงไปที่พื้นดิน ยืนอยู่ข้างศพของกวนส้าว

เฉิงอ้าวฟางเข่าอ่อน ค่อยๆ นั่งย่อลงด้านข้าง ผมยาวที่ปล่อยสยายยุ่งปลิวสะบัดท่ามกลางสายลม นางยื่นมือไปปิดตาของกวนส้าว แล้วลูบใบหน้าของเขา พร้อมพึมพำเรียก "กวนส้าว…"

แต่ชายคนนี้ไม่มีวันขานตอบนางได้อีกตลอดไป!