522 หลอกต้มบรรพบุรุษ

บทที่ 522 หลอกต้มบรรพบุรุษ

"นี่!" เหมียวอี้ตะโกนเรียก แต่อีกฝ่ายไม่สนใจเขา กลับแวบหายไปเร็วกว่าเดิม เหมียวอี้อดไม่ได้ที่จะพึมพำไม่ได้ว่า "จะรีบไปอะไรขนาดนั้น? ข้ายังไม่ได้ดูเลยว่าชองที่เจ้าให้ครบรึเปล่า"

ถ้าเปลี่ยนให้เหมียวอี้เจอคนแบบตัวเอง ก็คงรีบหนีไปเช่นกัน เอาแต่ขออยู่ได้!

คนชุดขาวอยากจะเตะเขาให้ตาย แม้แต่ตนยังไม่ได้เสพสุขกับสาวัสดิการแบบนี้เลย แต่นักพรตบงกชเขียวคนนี้กลับขออย่างไม่รู้จักพอ แต่ดันมีคนใหญ่คนต่อโตเฝ้าดูอยู่ กลัวจะเข้าใจผิดต่อความแข็งขันในการทำงานของพวกเขา ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ อยากให้คนใหญ่คนโตท่านนั้นเห็นท่าทีในการทำงานของพวกเขา ทำเอาไม่กล้าปฏิเสธเจ้าบ้านี่

เหมียวอี้ดูของในกระเป๋าสัตว์อย่างอดใจไม่ไหว แล้วก็สีหน้าก็เครียดขรึมเล็กน้อย ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทำไมอีกฝ่ายรีบไปเร็วขนาดนั้น