397 ตำหนักบรมอัคคี

บทที่ 397 ตำหนักบรมอัคคี

ตำหนักบรมอัคคี? เหมียวอี้ดึงสายตากลับมาจากแผ่นป้าย แล้วเงยหน้ามองเปลวไฟร้อนแรงที่ซัดสาดอยู่เหนือหัว จากนั้นก้มหน้ามองเนื้อหนังมังสาไหม้เกรียมตรงใต้เท้า

นึกถึงภาพที่ตัวเองกระโดดลงมาจากปากภูเขาไฟ เห็นได้ชัดว่าตำแหน่งที่ตัวเองยืนอยู่ก็คือตำแหน่งที่กระโดดลงมาจากปากภูเขาไฟ

"ดูเหมือนตำหนักบรมอัคคีนี้จะเป็นตำหนักของราชาปีศาจเลี่ยหวน แต่นึกไม่ถึงว่าตำหนักที่ใหญ่ขนาดนี้จะซ่อนอยู่ในไฟลาวา มิน่าล่ะภายนอกถึงมองไม่เห็นอะไร แต่ไฟลาวานี้ดูแล้วไม่เหมือนไฟลาวา ทำไมคล้ายๆ เปลวไฟที่เผาได้จากหินผลึกไขมันเพลิงล่ะ?" เหมียวอี้พึมพำกับตัวเอง

ตำหนักผลึกอัญมณีทั้งหลังนี้สงบเงียบไร้คน มีเพียงเสียงพรึ่บพรั่บเหมือนลมพัดของเปลวไฟร้อนแรงที่ล้อมอยู่โดยรอบ

ไม่รู้เหมือนกันว่าตำหนักบรมอัคคีนี้มีคนอยู่หรือเปล่า เหมียวอี้ไม่ค่อยกล้าทำอะไรบุ่มบ่าม แต่คิดดูอีกทีก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไป ถ้าหากว่ามีคน ตนตกมาจากข้างบนหลายวันขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ในตำหนักบรมอัคคีจะไม่มีคนมาพบ