395 เหล่าไป๋ยื่นมือ

บทที่ 395 เหล่าไป๋ยื่นมือ

เสียงคำรามเกรี้ยวกราดถือเป็นเพียงการล้างแค้นสุดท้าย เหมียวอี้จงใจจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามโมโห 'เจ้าไล่สังหารข้าจนลำบากขนาดนี้ ต่อให้ข้าตายข้าก็ไม่ให้เจ้าสมหวังหรอก'

แม้สุดท้ายจะยังโดนไป๋จื่อเหลียงกดดันจนถึงทางตัน แต่เสียงนี้ก็ทำให้ไปจื่อเหลียงโมโหจนสุดจะทนจริงๆ

เดรัจฉานสับปลับกระโจนตัวขึ้นไปที่ปากภูเขาไฟ กวางขาวสี่เขาเท้าทองก็กระโดดตามขึ้นไปเช่นกัน

พวกเขายื่นหัวมองลงไป ไป๋จื่อเหลียงไม่อยากให้เหมียวอี้สมหวัง ยกตราประทับใหญ่สีดำขึ้นมายังอยากจะทำให้เหมียวอี้ตายก่อนล่วงหน้า แต่พอเห็นสภาพของด้านล่างก็ยั้งมือไว้

เปลวไฟสีแดงที่หมุนวนดูประหลาดผิดปกติ ขณะที่ยืนจ้องร่างเหมียวอี้ตกจมลงไปในนั้น ชั่วพริบตาเดียวที่จมเข้าไปก็เห็นเสื้อผ้าและผมของเหมียวอี้โดนไฟเผาแล้ว

"อ้ากเอ้อ.." เสียงที่เจ็บปวดถึงขีดสุดกลับไม่ยอมตะโกนออกมา คนที่ได้ยินรู้สึกสยดสยองอยู่บ้าง

ประกายไฟและขี้เถ้าหลายกลุ่มโดนคลื่นความร้อนเป่าขึ้นมา คือผลงานชิ้นเอกจากการเผาไหม้ของเสื้อผ้าและผมของเหมียวอี้นั่นเอง