307 ภารกิจสร้างเรือ

บทที่ 307 ภารกิจสร้างเรือ

เมื่อดูราคาในแผ่นหยกซ้ำๆ เขาไม่เชื่อที่เหมียวอี้บอกว่าราคาต่อไหคือหนึ่งล้านห้าแสนผลึกทอง แม้จะเป็นเช่นนี้แม้จะเป็นเช่นนี้ ราคาของสุราพวกนี้ก็ช่างน่าตกใจ

พอนับแบบนี้ ก็นับจนเหงื่อแทบเหงื่อจะแตกพลั่กแล้ว พบว่าตัวเองฟุ่มเฟือยเกินไปหน่อย เรียกได้ว่ากลุ้มใจอยู่พักหนึ่ง ปวดใจแทบแย่

ปวดใจที่ตัวเองดื่มเงินไปมากขนาดนี้ก็เป็นเพียงด้านหนึ่ง ที่ปวดใจที่สุดก็คือ สุราดีขนาดนั้นแต่เขาดื่มเหมือนน้ำโดยไม่สนใจอะไรเลย ถ้ากรอกลงกระเพาะหมดก็ยังพอว่า แต่ตัวเองดันเป็นประเภทดื่มให้มันไหลออกตามร่องปากด้วย

ทำพลาดแล้ว! ตัวเองทิ้งเงินไปเยอะขนาดนั้น เงินที่ทิ้งไปสามารถซื้อวัตถุดิบหลอมของวิเศษได้ตั้งเท่าไร

เรียกได้ว่ายิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มใจ เยารั่วเซียนเอามือนาบอกโดยจิตใต้สำนึก พูดด้วยสีหน้าตึงชาว่า "เจ้าเด็กนี่มาตบตาข้าเล่นสินะ?"

เหมียวอี้เบิกตากว้าง ทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ "ผู้อาวุโส ในมือท่านเป็นใบเสร็จการทำธุรกรรมของข้ากับสมาคมร้านค้านะ ของแบบนี้ปลอมได้ด้วยเหรอ? ท่านดูให้ละเอียดอีกสิ"

"ไม่ต้องพูดแล้ว" เยารั่วเซียนตบแผ่นหยกลงในมือเขา "ข้าไม่ดูแล้ว"