214 ใบเรียกค่าเสียหาย

บทที่ 214 ใบเรียกค่าเสียหาย

มีบางอย่างที่ไม่สะดวกที่จะพูดต่อหน้าทุกคน เหยียนซิวจึงได้ดึงแขนของเหมียวอี้ไว้ แล้วถ่ายทอดเสียงบอก

"ประมุขถ้ำ ประมุขถ้ำอย่างข้าเป็นเพียงสิ่งที่ประดับไว้ภายนอก เมื่อครู่ประมุขขุนเขาก็ได้เตือนข้าแล้วว่า ให้ข้าฟังความคิดเห็นของเจ้า"

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เหมียวอี้ก็เก็บรอยยิ้มเอาไว้ แล้วหันกลับไปมองเขา

เขาเอะอะโวยวายขึ้นมาเพื่อดูว่าเหยียนซิวจะรู้หรือว่าอะไรควรหรือไม่ควรหรือไม่ ลาภยศครอบงำจนหน้ามืดตามัวจนลืมไมตรีต่อกันไปแล้วหรือยัง

ถ้าเหยียนซิวเป็นคนแบบนี้จริงๆ ได้ผลประโยชน์จากเขามากมายแล้วยังอวดดี ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโทษเหมียวอี้ว่าไม่คิดถึงความสัมพันธ์เก่าเลย เมื่อถึงเวลานั้นแม้จะไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้งกับประมุขถ้ำที่ประมุขขุนเขาเป็นคนแต่งตั้งอย่างเจ้า แต่ยังมีโอกาสแอบลงมืออีกมาก และไม่ดูด้เวยว่าถ้ำคล้อยบูรพาอยู่ในการควบคุมของใคร คนโดดเดี่ยวอย่างเจ้าจะกล้ามาต่อสู้กับข้าเชียวรึ?

เมื่อเห็นว่าเหยียนซิวเข้าใจทุกอย่าง เหมียวอี้ก็ไม่ทำให้เขาอึดอัดใจแล้ว จากนั้นโบกมือไปทางฝูงชนและพูดว่า "ประชุมเดี๋ยวนี้"