webnovel

ปารีสพิศวาสหวาม

‘เอริค’ เทพบุตรหนุ่มนักรักแสนร้ายกาจ ที่ในชีวิตนี้ไม่เคยอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ แล้วเขาก็มาพบกับ ‘อลิชชา’ สาวน้อยธรรมดาๆคนหนึ่งที่แสนพยศ ไม่ยอมสยบร่างกายและหัวใจให้เขาง่ายๆ แล้วเขาจะใช้เล่ห์เหลี่ยมจัดการเธอยังไง ‘ด้วยมนตร์เสน่หาแห่งแอมเบอกริส บวกกับลีลาสวาทของผู้ชายที่ผ่านสนามรักอันเจนจัดนับครั้งไม่ถ้วน มีหรือที่สาวน้อยจะต้านทานเสน่หาแห่งมนตร์กามานั้นได้’ เขาปั้นดินให้เป็นดาว สุกสกาวอยู่บนฟากฟ้า แล้วเขาก็ดึงเธอลงมาสู่อ้อมกอดอันเร่าร้อน ในกรงพิศวาสของเขา แต่เธอไม่ต้องการเป็นทาสเสน่หาของผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่วันๆ มีแต่ผู้หญิงดาหน้ามาให้เลือก ผู้ชายที่ร่ำรวยล้นฟ้า และอยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูงที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะเดินเฉียดเข้าไปใกล้ รู้ความจริงแล้วอย่างนี้ จะให้เธอรู้สึกอะไรกับเขาได้อีก “ผมอยากจะรู้จริงๆ อริส ว่าคุณจะไม่รู้สึกอะไรกับผมเลย” วงแขนแกร่งกอดกระชับร่างบางให้แนบชิด แต่อลิชชาก็พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเขา ‘อ้อมกอดของอสูรร้ายในครามของเทพบุตรนักรัก’

Nutchaput · Teen
Not enough ratings
18 Chs

EP.02 เมื่อสาวมอมแมมกลายร่างเป็นสาวงาม

เจ้าของรถจึงจอดรถและรีบเดินลงมาดูผู้หญิงบ้า ที่ชายหนุ่มคิดว่าหล่อนคงคิดอยากจะฆ่าตัวเองตายเป็นแน่ แต่มันแย่ตรงที่เจ้าหล่อนดันมาเลือกที่จะให้รถของเขาพุ่งชนนี่สิ มันซวยจริงๆ

"บ้าฉิบ! ผู้หญิงจรจัดที่ไหนเนี่ย" แม้ว่าในใจจะไม่อยากแตะต้องสัมผัสร่างมอมมอมของแมวสาวแสนขี้เหร่คนนี้มากแค่ไหน แต่เอริคก็มีน้ำใจมากพอที่จะอุ้มหล่อนขึ้นมาและเอาติดรถกลับบ้านไปด้วย

เพราะชายหนุ่มแน่ใจว่าตนเองไม่ได้ขับรถชนเธอแรงมากนัก แต่สาเหตุที่หล่อนเป็นลมน่าจะมาจากหน้ามืดจนเป็นลม หรือไม่ก็คิดอยากจะฆ่าตัวตายจริงๆ มากกว่า เพราะเขาเจอคนประเภทนี้มาเยอะแล้ว พวกคนจรจัด คนตกงาน จนไม่มีข้าวจะกิน ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะเดิน และบางคนก็ยากจนข้นแค้นทุกข์แสนสาหัสถึงขนาดกับคิดสั้นเลยก็มี

และเอริคก็หวังว่าผู้หญิงคนนี้คงจะไม่คิดสั้นอย่างที่เขาสังหรณ์ใจจริงๆ หรอกนะ บางทีหล่อนอาจจะกำลังเดินหางานอยู่ หรืออาจแค่หิวข้าวจนเป็นลมเป็นแล้งไปเท่านั้น หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่แบบนี้ ท่าทางเหมือนคนจรจัดแบบนี้ ใครเขาจะรับเข้าทำงานกัน สายตาคมกวาดมองไปทั่วดวงหน้าของคนที่สลบไสลไม่ได้สติ ร่างหนาถึงกับพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ

หลายวันมาแล้วที่เอริคอุตส่าห์ลงทุนไปเป็นแมวมอง เพื่อมองหาสาวสวยหุ่นดีมาเป็นนางแบบโฆษณาให้กับน้ำหอมกลิ่นใหม่ของเขา เพราะนางแบบเก่าๆ เขาเริ่มจะเบื่อหน้าแล้ว อยากได้นางแบบที่หน้าตาคล้ายคนเอเชียหน่อย ไม่จำเป็นต้องสวยมาก แค่หุ่นดี ผิวสวยก็ใช้ได้แล้ว และที่สำคัญต้องโสดด้วย

วันนี้ผ่านมาครึ่งวัน นอกจากจะไม่ได้นางแบบแล้ว เขายังต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ นี่อีก

"เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย ยัยลูกแมวขี้เหร่ คิดอยากจะฆ่าตัวตายทั้งทีทำไมไม่ไปเดินตัดหน้ารถคนอื่น เธอมาเดินตัดหน้ารถของฉันทำไม" เอริคบ่นด้วยอารมณ์หงุดหงิดฉุนเฉียว

ไม่นานนักรถแอสตัน มาร์ตินคันหรู ก็ขับเข้ามาภายในบ้านสีขาวรูปทรงเรขาคณิตแปลกตาหลังใหญ่ บ้านหลังนี้เป็นบ้านพักส่วนตัวของเขาเอง ที่อยากจะเอาไว้มานอนพักผ่อนเงียบๆ เวลาต้องการอยู่คนเดียว เพราะชีวิตประจำวันของเขา ต้องอยู่ร่วมกับผู้คนมากมายในบริษัท มันรู้สึกวุ่นวายจนเบื่อ บางครั้งชายหนุ่มจึงต้องการความเป็นส่วนตัวบ้าง เพราะฉะนั้นบ้านพักหลังนี้จึงมีแม่บ้านดูแลเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น

แม่บ้านวัยห้าต้นๆ เดินออกมารับเจ้านายหนุ่มด้วยสีหน้าประหลาดใจระคนสงสัย ว่าเอริคอุ้มใครออกมาจากรถยนต์ของเขา ท่าทางจะเป็นผู้หญิงเสียด้วยสิ

"คุณเอริคคะ ใครเหรอคะนั่น" แม่บ้านสูงวัยถามเสียงเรียบ ขณะที่เพ่งพิศใบหน้าของสาวน้อยไปพลาง

ร่างสูงใหญ่ที่กำลังอุ้มร่างไร้สติอยู่ในวงแขนยังไม่ตอบอะไร เพราะเขากำลังรีบอุ้มร่างสกปรกมอมแมมเดินเข้าไปในบ้าน และเขาก็กำลังรู้สึกอยากจะอาบน้ำพักผ่อนสักที ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกเหนื่อยมาก จนอยากจะนอนหลับพักผ่อนสักงีบ เพราะพรุ่งนี้ยังมีงานยุ่งๆ ที่บริษัทอีกตั้งมากตั้งมายที่ต้องไปจัดการ

พออุ้มร่างนางแมวขี้เหร่วางลงบนที่นอนในห้องนอนเล็ก ใบหน้าคมสันก็หันมาสั่งแม่บ้านที่เดินตามเข้ามาทันที

"ลัวโซ ช่วยจัดการเช็ดหน้าเช็ดตา เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอทีนะ นี่ชุดของเธอ หวังว่าคงจะใส่ได้ ผมขอตัวไปพักผ่อนสักหน่อย ถ้ามีปัญหาอะไรก็ค่อยมาเรียกแล้วกัน"

ระหว่างทางเอริคได้แวะซื้อเสื้อผ้าที่ร้านขายเสื้อผ้าสตรีด้วยความรีบเร่ง ไม่ได้เลือกมากมาย ก็กะเอาว่าผู้หญิงตัวผอมบางอย่างยัยแมวขี้เหร่คนนี้ คงพอจะสวมใส่เสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ได้ เพราะเขาคงไม่อยากจะเห็นหล่อนอยู่ในสภาพมอมแมมเหมือนแมวคลุกฝุ่นอย่างที่เห็นนี่หรอก

"ได้ค่ะ" แม่บ้านชราไม่คิดที่จะถามเซ้าซี้ชายหนุ่มอีก เพราะหน้าที่ของเธอคือทำตามคำสั่งของเจ้านายเท่านั้น

พอร่างสูงเดินออกไปจากห้อง ร่างสูงอวบก็รีบเดินเข้ามาจัดการกับผู้หญิงแปลกหน้าที่นอนสลบอยู่บนเตียงอย่างเร่งด่วน และทันทีที่ถอดถุงเท้าถุงมือของร่างมอมแมมออกมา แม่บ้านลัวโซก็ต้องอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ ว่าทำไมผิวบนเท้าและมือของสาวน้อยคนนี้ถึงได้ขาวเนียนราวกับผิวพรรณของลูกผู้ดีมีตระกูล ซึ่งมันต่างกับผิวบนใบหน้าที่ยังคงสวมทับด้วยแว่นตาอันใหญ่นั้นนัก

และแม่บ้านชราก็ไม่ปล่อยให้ความสงสัยมาทำให้นางรำคาญใจได้ มืออวบอิ่มที่เริ่มมีริ้วรอยเหี่ยวย่นตามวัย ก็ยื่นไปแตะที่ผิวหน้าของคนที่กำลังหลับตาพริ้มเบาๆ อยากจะรู้ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มีใบหน้าที่อัปลักษณ์นัก แต่พอเอื้อมมือไปแตะนิดเดียวเท่านั้น จึงได้รู้ว่า สีคล้ำๆ ที่เห็นอยู่บนแก้มนวลนั้น เป็นเพียงสีของเครื่องสำอางที่สาวน้อยคนนี้จงใจปกปิดเพื่ออำพรางใบหน้าของตนเองเอาไว้เท่านั้นเอง

ต่อมาหญิงชราก็ค้นพบว่า เส้นผมหยิกหยอยสกปรกที่นางเห็นก็เป็นเพียงวิกผมนี่เอง ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้แต่งตัวปกปิดโฉมหน้าที่สวยสดงดงามของตนเองเอาไว้ทำไม แต่อีกเดี๋ยวนางก็คงจะได้คำตอบ นิ้วอวบจึงถอดแว่นตาล้าสมัยของหญิงสาวออก จากนั้นก็จัดการเอาผ้าขนหนูผืนเล็กจุ่มน้ำเช็ดเนื้อเช็ดตัวตามร่างที่งดงามผุดผ่องนี้ไปเรื่อยๆ ด้วยน้ำยาสมุนไพรที่ช่วยผ่อนคลายและให้กลิ่นหอมของดอกไม้นานาพรรณ

'คุณผู้ชายรู้หรือยังนะ ว่าเธอน่ะ ขาวสวยน่ารักมากขนาดนี้' แม่บ้านสูงวัยพึมพำในใจ สายตาจดจ้องอยู่บนใบหน้าเรียวสวย ที่มีจมูกโด่งรั้น และริมฝีปากจิ้มลิ้มรับกันอย่างเหมาะเจาะนั่นอย่างชื่นชม