ส่วนที่ 7 ตอนที่ 85

ตอนที่ 85 ธนูของอู

เงาดำนั้นจะเรียกว่าเป็นเทือกเขา หรือจะเรียกได้ว่าเป็นลำแขนของเทพมารเลยก็ว่าได้

ด้านหน้าสุดของเทือกเขา ก็คือท้องฟ้าเหนือศีรษะของเฉินฉางเซิงและสวีโหย่วหรงมีทั้งหมดห้าเทือกเขา มองดูแล้วช่างเหมือนนิ้วมือทั้งห้า

กระบี่พิรุณเต็มท้องฟ้าตกลงบน บนยอดเขานั้น ฝุ่นควันตลบอบอวล เสียงแตกหักดังไม่หยุด

ความเร็วของเทือกเขาที่จมลงนั้นค่อนข้างช้า จนถึงตอนสุดท้ายในที่สุดก็หยุดลง

ระหว่างนั้นทั้งหมด สวีโหย่วหรงไม่ได้มองไปทางความมืดในรัตติกาลเลย ราวกับไม่ได้สนใจ แน่นอนจะเข้าใจว่านางเชื่อมั่นในตัวของเฉินฉางเซิงก็ได้

นางปักกระบี่จำศีลไว้บนพื้นหญ้าข้างกาย

เสียงเบาๆ ดังฉึก ควันสีเขียวลอยขึ้นมาพื้นหญ้า มันกลับไม่ไหม้ รูปร่างตรงแน่วกว่าเดิม ดูแล้วมีชีวิตชีวากว่าเดิมอีก

นางปลดธนูที่ทำจากไม้ถงด้านหลังออกมา

ธนูทำจากไม้ถง นี่ก็คือธนูถง หนึ่งในศาสตราร้อยอันดับนั่นเอง

มีเพียงสวีโหย่วหรง เฉินฉางเซิงรวมถึงชิวซานจวิน โก่วหานสือและคนอีกไม่มากเท่านั้น วิธีการรับมือที่แข็งแกร่งที่สุดของสวีโหย่วหรงไม่ใช่เพลงกระบี่