ส่วนที่ 7 ตอนที่ 62

ตอนที่ 62 พวกเราล้วนเคยสังหาร

อวี๋เหรินมิได้หยิบสร้อยศิลาไข่มุกเส้นนั้นขึ้นมา ถึงแม้เขาจะทราบว่านั่นคือแผ่นป้ายอนุสรณ์คัมภีร์สวรรค์

สวีโหย่วหรง ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเขา นั่นก็เป็นเพราะเฉินฉางเซิงมักจะเอ่ยถึงตน

แต่เขาไม่มีหนทางที่จะเข้าสู่สวนโจวได้เลย

เขาทราบดีว่าเฉินฉางเซิงไม่ประสงค์ที่จะเห็นตนปรากฏตัวแน่นอน

หากต้องพบเจอกับอันตรายที่ไม่สามารถแก้ไขได้จริง ๆ เขาต้องออกมาจากสวนโจวเป็นแน่

……

……

ถนนหญ้าขาวทอดยาวเป็นแนวตรง หากเดินบนนั้นจะพบเจอการเปลี่ยนแปลงสั้น ๆ ของสี่ฤดูกาลที่ผันผ่าน

ใช้เวลาไม่มากนัก เฉินฉางเซิงก็ผ่านไปครบแล้วทั้งผลิร้อนร่วงหนาว บุกทะลวงเข้าสู่พายุหิมะที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง

เขาวิ่งเข้าหาพายุหิมะนั้นอย่างต่อเนื่อง สีหน้าซีดขาวยิ่งกว่าหิมะเสียอีก

วัดหลังนั้นที่อยู่ลึกเข้าไปในพายุหิมะกลายเป็นเพียงจุดสีดำที่เล็กมาก มันกำลังลุกไหม้

สิบลี้ห่างออกไปจากถนนร้อยหญ้ามีวัดหนึ่งแห่ง อีกร้อยลี้ก็มีวัด อีกพันลี้ก็มีวัดเช่นกัน

เฉินฉางเซิงและซางสิงโจวพบเจอกันถึงสามหน และพวกเขาก็อยู่ในวัดทั้งสามแห่งนี้

ไม่ว่าเขาจะหลบซ่อนตัวในวัดหรือไม่ ก็คงต้องถูกพบเข้าอยู่ดี