ส่วนที่ 7 ตอนที่ 128

ตอนที่ 128 พวกเจ้าแพ้แล้ว

แล้วเซียงอ๋องก็สิ้นพระชนม์เช่นนี้ เฉาอวิ๋นผิงได้หลบหนีจากพระราชวัง และไปถึงฝั่งแม่น้ำลั่วซึ่งอยู่ห่างออกไปกว่าสิบลี้

ไกลออกไป ผู้คนในวังยังคงได้ยินเสียงสั่นสะท้านของเขา และคำพูดเดิมที่พูดซ้ำๆ ว่า “ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ฝ่าบาท!”

ใบหน้าของหลินกงกงซีดเผือดลง

คืนนี้เป็นมลทินหนึ่งเดียวในชีวิตของเขา

แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาคือหลินกงกง ผู้รู้วิธีเขียนคำว่าความซื่อสัตย์สองคำนี้ ไม่อาจไร้ยางอายเหมือนเฉาอวิ๋นผิงได้ เขาคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา

เขาพลิกฝ่ามือและตบเบา ๆ บนหัว ในขณะเดียวกัน ความทุกข์ยากของปราณแท้ก็พร้อมที่จะหยุดตัวเอง เขาจะทำมันอย่างแน่นอน โดยไม่ทิ้งความเป็นไปได้ใดๆ

แต่ฝ่ามือของเขาที่กำลังจะตกลงบนหัวของเขาแต่เขากลับไม่สามารถเลื่อนมันลงได้ และปราณแท้ในเส้นชีพจรก็ดูเหมือนจะจับตัวกันแน่น และเขาไม่สามารถรีบเข้าไปในแดนลี้ลับได้เลย

“ไปเถอะ อย่าได้เข้าวังอีกเลย ที่นี่......ไม่ใช่ที่ที่ดีอะไร”

อวี๋เหรินพูดกับเขา

หลินกงกงตกใจ

เนื่องจากเพื่อเห็นแก่จักรพรรดิองค์ก่อน เวลาทั้งชีวิตของเขาเขาใช้ไปกับการอยู่ในพระราชวัง