ส่วนที่ 2 ตอนที่ 037

ตอนที่ 37 กระบี่แรกที่หนาวเหน็บเงียบเชียบ

ใต้แสงพลบค่ำที่มืดหม่น คลื่นสัตว์อสูรดั่งทะเลสีดำจัด เบื้องหน้าทะเลสีดำปรากฏผู้แข็งแกร่งเผ่ามารห้าคน ท้องฟ้าบังเกิดเงาสะท้อนที่ใหญ่ยิ่งกว่า ราวกับเป็นเงาสะท้อนของทะเลสีดำนี้

เฉินฉางเซิงและสวีโหย่วหรงยืนอยู่บนแท่นหินของประตูใหญ่สุสาน ถนนเสินที่ห่างกันเป็นพันจั้ง มองเห็นภาพอันอลังการแต่น่าหวาดผวา มองท่อนไม้สีดำที่แผ่กระจายเส้นสายออกมาจำนวนมากในมือของเด็กผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าสุด รู้ว่าสิ่งที่คำนวณไว้ล่วงหน้านั้นถูกต้อง ศูนย์กลางจิตวิญญาณอยู่ด้านหน้าของโลงศพหินภูเขาไฟ ไม้จิตวิญญาณกลับอยู่ในมือของเผ่ามาร

สวีโหย่วหรงพูดด้วยเสียดายเล็กน้อย ว่า “ข้าบำเพ็ญเพียรตั้งแต่เด็ก กลับเชื่อวิถีทางเต๋าไม่ใช่เต๋าที่เรียกว่าพยากรณ์ เพียงแค่พยายามเต็มศักยภาพมนุษย์ ตอนนี้ดูๆ แล้ว เจ้าและข้าทำได้เพียงคล้อยตามลิขิตฟ้า”

เฉินฉางเซิงมองทะเลสีดำหน้าสุสานและเงาสะท้อนในท้องฟ้า พูดว่า “ข้าเชื่อเรื่องที่ว่ามีโชคชะตา แต่ข้าไม่เชื่อว่าโชคชะตาสามารถตัดสินได้ทุกเรื่อง”