ส่วนที่ 1 ตอนที่ 224

ตอนที่ 224 เสียงห่านป่า (ตอนปลาย)

จู่ๆ เสียงนกร้องในป่าหายไป ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพวกมันรู้ว่า มีคนที่ร้องระงมยิ่งกว่าพวกมัน มาถึงในสนาม มองเห็นถังซานสือลิ่วที่ปรากฏอยู่หน้ากระท่อมแผ่นป้ายอนุสรณ์ เฉินฉางเซิงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ตามสถิติของเมื่อวันก่อน น่าจะอยู่จนกระทั่งแสงสนธยาเข้ม เขาคนนี้ถึงจะยอมออกจากแผ่นป้ายคัมภีร์สวรรค์ถึงจะถูก

“เจ้ารู้ไหมว่าสองคนนั้นคือใคร?” ถังซานสือลิ่วมองไปยังทิศทางเส้นทางภูเขา เลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วถาม

“ไม่รู้ความเป็นมา สองคน...” เฉินฉางเซิงคิดวิเคราะห์การใช้ถ้อยคำทีหนึ่ง พูดว่า “คนที่ไม่รู้พูดอะไรอยู่”

ถังซานสือลิ่วมองสีหน้าบนใบหน้าของเขา ถึงสังเกตได้ว่าเขาไม่สนใจการถูกทำให้อับอายและหัวเราะเยาะอย่างจงใจของสองคนนั้นจริงๆ เกิดความโมโหขึ้นเล็กน้อย พูดว่า “แม้จะเป็นคนที่ไม่รู้ว่าพูดอะไรอยู่ แล้วจะไม่สำคัญจริงๆ หรือ?”

เฉินฉางเซิงพูดว่า “อย่าพูดเรื่องพวกนี้เลยดีกว่า ว่าแต่ เจ้าทำไมถึงออกมา?”

ถังซานสือลิ่วเพิ่งจะนึกได้ว่าตัวเองออกมาทำอะไร จ้องตาของเขา พูดด้วยน้ำเสียงที่มีความทะนงบางส่วนว่า “ข้าดูไปถึงแผ่นป้ายอนุสรณ์ที่สาม”