ส่วนที่ 1 ตอนที่ 176

ตอนที่ 176 เขาทะลวงอเวจีมาตลอด

โก่วหานสือนำกระบี่ทะลวงสายฝนออกไป เพื่อฟันไปยังเฉินฉางเซิง ทุกคนต่างคาดคิดว่าเขาจะต้องล้มลงท่ามกลางน้ำฝนอีกครา อีกทั้งครั้งนี้ก็ไม่อาจยืนขึ้นใหม่ได้ ใครจะคาดคิด...เขาไม่ได้ยืนขึ้นใหม่ได้จริงๆ เพราะว่าเดิมทีเขามิได้ล้มลง เสื้อผ้าที่ชำรุดผุพังของเขา สีหน้าขาวซีด มองแล้วจนตรอกยิ่งนัก ทว่าเมื่อเขาย่างก้าวลงบนพื้นมิได้จนตรอก ย่างก้าวแน่วแน่ถึงขีดสุด ราวกับว่ามีพละกำลังไร้ขีดจำกัดก็มิปาน

สถานการณ์การต่อสู้ที่ดุเดือดตึงเครียด ไม่อาจหลงเหลือเวลาให้ตกตะลึงไว้มาก ร่างกายของเฉินฉางเซิงตั้งตรง พื้นรองเท้าเหยียบลงบนแอ่งน้ำ ถาโถมไปเบื้องหน้าประหนึ่งสุนัขป่า ย่างก้าวหยั่งเทวา เพียงชั่วพริบตาก็มายังด้านหลังของโก่วหานสือ นำกระบี่ลมฝนจงซานออกไปอย่างบ้าคลั่ง

กระบี่ของโก่วหานสืออยู่รอบกาย ดุจสายลมพัดต้นสนหมื่นไร่ เดิมทีก็ไม่มีช่องว่างหลงเหลือ ดุจต้นสนที่ถูกสายลมพัดท่ามกลางสายฝน กระบี่ของเขาตวัดลงบนกระบี่ของเฉินฉางเซิงอย่างแม่นยำ เสียงเคร้งดังขึ้น ดังออกมาจากตัวกระบี่ที่ปะทะกันทั้งสอง ราวกับว่าระฆังที่ส่งเสียงยาวนาน