ส่วนที่ 5 บทที่ 140-9

บทที่ 140-9 บทอวสาน

เซี่ยฟางหวาหลับตาพักผ่อนในอ้อมกอดฉินเจิงพักหนึ่ง ลมหายใจถึงค่อยๆ กลับมาสม่ำเสมอ นางถอนหายใจยาวเหยียดออกมาเฮือกหนึ่ง

มือของฉินเจิงที่กอดนางกระชับแน่น กล่าวเสียงทุ้ม “เจ้าทำข้าตกใจแทบแย่”

“หนานฉินเราไม่มีใครควบคุมฉีอวิ๋นเสวี่ยได้ นางมีจิตใจโหดเหี้ยมเกินไป ข้ากลัวว่านางจะทำร้ายเจ้า ถึงอย่างไรทหารหนึ่งแสนนายของเมืองเสวี่ยเฉิงก็ถูกทำลายแล้ว นางคงโกรธแค้นมาก” เซี่ยฟางหวาก็กล่าวเสียงทุ้มเช่นกัน

ฉินเจิงยกมือไล้ใบหน้านาง นางทำเพื่อเขา ในตอนนี้ไม่มีใครรับมือฉีอวิ๋นเสวี่ยได้จริงๆ

“ได้ยินว่าเจ้ากับฉินอวี้และท่านพี่สาบานเป็นพี่น้องกันแล้ว?” เซี่ยฟางหวาหันไปมองชูฉือ

ชูฉือแค่นเสียงเบา “เจ้าเดินทางในเขาลึก ข่าวไปถึงเร็วนัก”

เซี่ยฟางหวาแย้มยิ้มเล็กๆ “เช่นนั้นจากนี้ไป...ข้าก็ต้องเรียกเจ้าว่าพี่?”

“เจ้าเรียกเขาว่าพี่ทำไม? เขาต่างหากที่ควรเรียกเจ้าว่าพี่สะใภ้?” ฉินเจิงได้ยินแบบนี้ก็กล่าวทันที

“เจ้าว่าอะไรนะ?” ชูฉือไม่ยอมทันที