ส่วนที่ 5 บทที่ 073-1

บทที่ 73-1 อบอุ่นดั่งธารวสันต์

ทั้งคู่มาถึงหน้ารถม้า ฉินเจิงยกมือเรียกคนมาเลิกม่านรถม้า

ผู้นั้นเดินเข้ามาหา ยื่นมือแหวกม่านออก ทว่าภายในรถว่างเปล่า

ฉินเจิงหรี่ตาลง ก้มมองเซี่ยฟางหวา “เจ้าแน่ใจหรือว่านางอยู่ในรถม้าคันนี้”

เซี่ยฟางหวาก็ผงะตกใจเช่นกัน ผินหน้ามองผู้คุ้มกันคนนั้น

ผู้คุ้มกันคนนั้นตกใจ กล่าวทันที “รถม้าคันนี้ตั้งแต่มาถึงจวนตระกูลเจิ้งแห่งสิงหยางก็มิได้เคลื่อนย้ายไปไหน จอดไว้ตรงนี้ตลอด ไฉนฉีอวิ๋นเสวี่ยถึงไม่อยู่แล้ว”

“รถม้าคันนี้ มีคนคอยเฝ้าตลอดหรือไม่” เซี่ยฟางหวาถาม

ฉินเจิงหันไปมองเขา

ผู้คุ้มกันคนนั้นครุ่นคิด มองฉินเจิงอย่างหน้าซีด ก่อนตอบอย่างลังเล “ก่อนหน้านี้ที่ห้องรับแขกพังถล่มลง พวกเราล้วนตระหนกตกใจ คิดว่าเกิดเรื่องกับพระชายาน้อยจึงรุดไปหากันหมด มีแค่ตอนนั้นที่ผละออกไปพักหนึ่งขอรับ”

ฉินเจิงไม่กล่าวคำ

สีหน้าของเซี่ยฟางหวาไม่ดีนัก กล่าวกับฉินเจิง “ฉีอวิ๋นเสวี่ยได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก ช่องท้องด้านในบาดเจ็บ ชีพจรหัวใจปะปนด้วยสมุนไพรประเภทสร้างมายาอย่างหญ้าหมีหลานควบคุมไว้ ข้าตรวจชีพจรให้นางนาง ไม่ผิดพลาดเป็นแน่ หรือว่ามีคนช่วยนางหนีไปแล้ว”