ส่วนที่ 5 บทที่ 058-1

บทที่ 58-1 โชคดีเป็นอย่างยิ่ง

ฉินอวี้สบมองใบหน้าบริสุทธิ์ของเซี่ยฟางหวายามเอ่ยถึงเหยียนเฉิน เอ่ยไม่ออกชั่วขณะ

“ไปเถอะ กลับวังกัน” เซี่ยฟางหวากล่าวกับเขา

ฉินอวี้พยักหน้า

ทั้งสองออกจากจวนของเซี่ยอวิ๋นหลานด้วยกัน

ฝนตกหนักกว่าตอนแรก ม่านสายฝนดั่งไข่มุก กระทบลงบนพื้นและหลังคารถม้าจนเกิดเสียงดัง ท้องฟ้ามืดครึ้มยิ่งกว่าเดิมหลายส่วน ราวกับในวันแบบนี้ กอปรกับสภาพอากาศที่เหมาะสมเช่นนี้ แม้แต่สวรรค์ก็ยังสัมผัสถึงร้อยรสชาติบนโลกมนุษย์ได้เช่นเดียวกัน

“ถอนกำลังทหารค่ายใหญ่เขาตะวันตกที่เหลือกลับไปเถอะ นับจากนี้เมืองหลวงสงบสุขแล้ว” เซี่ยฟางหวากล่าวกับฉินอวี้

ฉินอวี้พยักหน้า หันไปสั่งงานต่อ

ทหารสองแสนห้าหมื่นนายถอนกำลังกลับค่ายใหญ่เขาตะวันตก

ฉินอวี้กับเซี่ยฟางหวาขึ้นรถม้า

รถม้าเพิ่งแล่นไปเพียงไม่กี่ก้าว เสี่ยวเฉวียนจื่อขี่ม้ากลับมา ถวายการรายงานอย่างเหนื่อยหอบ

“ฝ่าบาท ใต้เท้าหลี่สั่งทหารไล่ตามไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินอวี้ตอบ “อืม” รับเสียงหนึ่ง

เซี่ยฟางหวาดึงผ้าห่มมาคลุมกาย แล้วเอ่ยถามฉินอวี้ “ครั้งนี้ราชสำนักเปิดรับตำแหน่งได้กี่มากน้อย”

“สามสิบสี่คน” ฉินอวี้ตอบ