ส่วนที่ 5 บทที่ 032-1

บทที่ 32-1 เยือนจวนเสนาบดีกลางดึก

รถม้าแล่นมาถึงหน้าประตูวัง องครักษ์ประจำการเห็นฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวา ก็เปิดประตูวังให้ทันที

ทั้งคู่เพิ่งเข้ามาในเขตวังหลวง ก็พบเสี่ยวเฉวียนจื่อสาวเท้าออกมา พอเข้ามาใกล้ก็ทำความเคารพ

ฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวา “ท่านอ๋องน้อย พระชายาน้อย ในที่สุดท่านสองคนก็มาเสียที หากยังไม่เข้าวังอีก ฝ่าบาทก็จะเสด็จไปจวนอิงชินอ๋องเองแล้ว”

“พอเป็นฮ่องเต้แล้วไม่มีความอดทนเหมือนตอนเป็นรัชทายาทรึ” ฉินเจิงแค่นหัวเราะเหยียดหยาม

เสี่ยวเฉวียนจื่อยิ้มเข้าสู้ “ตอนนี้มิใช่มีแต่เรื่องน่ากังวลหรือ ฝ่าบาทก็ทรงมิกล้าเดินพลาดแม้แต่ก้าวเดียว ระมัดระวังทุกจุด เพื่อมิให้ละอายต่อบรรพชน”

ฉินเจิงแค่นเสียงเย็น “เขามีมาดฮ่องเต้บ้างแล้ว”

ครั้งนี้เสี่ยวเฉวียนจื่อไม่พูดคำใดต่อ

เซี่ยฟางหวามองฉินเจิงแวบหนึ่ง นิสัยที่ถูกปลูกฝังให้แข่งขันกันและกันมาตั้งแต่เด็กนั้น เกรงว่าชีวิตนี้คงแก้มิหายแล้ว ต่อให้ฉินอวี้กลายเป็นฮ่องเต้ ฉินเจิงเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็คงเหมือนกัน