ส่วนที่ 5 บทที่ 028-2

บทที่ 28-2 ชดใช้คนแลบุปผา

เจิ้งเซี่ยวหยางสะบัดเชือกหลุด คลายกระดูกและเอ็นที่ถูกมัดจนแข็งทื่อ ก้าวขึ้นมาดึงเจิ้งเซี่ยวฉุนขึ้น

“พี่ใหญ่ ลุกได้แล้ว”

เจิ้งเซี่ยวฉุนจนปัญญา ถูกเขาดึงขึ้นมาจนได้

เวลานี้ท่านปู่เจิ้งก็อ้าปากกล่าวขึ้น “เซี่ยวหยาง ความผิดที่เจ้าก่อ พี่ใหญ่เจ้าจะรับผิดแทน”

เจิ้งเซี่ยวหยางได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ยอม “ข้าบอกแล้วว่าไม่ได้ทำผิด ท่านมารับผิดแทนทำไม”

“คุณหนูหลี่แห่งจวนเสนาบดีฝ่ายขวาตอนนี้เสียโฉมแล้ว อาการสาหัสยิ่ง ใบหน้าสตรีเป็นสิ่งสำคัญ ถึงแม้ทำดอกฉิงเหรินของเจ้าเสียหาย ก็ค่อยไปทวงความรับผิดชอบที่จวนเสนาบดีฝ่ายขวาก็ได้ แต่ไม่ควรทำร้ายผู้อื่น” เจิ้งเซี่ยวฉุนสั่งสอนเจิ้งเซี่ยวหยางอย่างจริงจัง “สิ่งที่ข้าคอยบอกเจ้าเสมอมา เจ้าล้วนทำเป็นหูทวนลมหรือไม่”

เจิ้งเซี่ยวหยางยกมือปิดหู กอดศีรษะย่อลงกับพื้น “ท่านพูดมาเถอะ ตำหนิข้าอย่างไร ข้าฟังอยู่”

เขากอดศีรษะย่อลงกับพื้น การกระทำต่อเนื่องกันจนเป็นท่าทางที่ติดเป็นนิสัย เตรียมรับฟังคำสั่งสอนยาวเหยียดจากเจิ้งเซี่ยวฉุน

เจิ้งเซี่ยวฉุนเห็นแบบนี้ก็นิ่งไป โกรธจนพูดไม่ออก