ส่วนที่ 5 บทที่ 025-1

บทที่ 25-1 คนจากตระกูลเจิ้ง

ยามฉินอวี้เดินกลับมาก็เปลี่ยนฉลองพระองค์ตลอดร่างแล้ว

ด้านนอกเป็นเสื้อคลุมตัวยาวปักลายดอกอวี้หลาน เสื้อตัวในโผล่ให้เห็นมุมหนึ่งของปกเสื้อ ภายใต้แสงแดดส่องกระทบ เผยให้เห็นความงดงามจากการซ่อนลวดลายที่ใช้ด้ายต่างกัน ยามค่อยๆ เดินมานั้นแลดูอ่อนโยนละมุนละไม ท่วงท่าสง่างามล้ำเลิศ

เสี่ยวเฉวียนจื่อเดินตามจังหวะ ลอบมองมายังเซี่ยฟางหวาเป็นครั้งคราว

เซี่ยฟางหวาตวัดตามองแวบหนึ่ง สบเข้ากับสายตาของฉินอวี้พอดี จากนั้นก็ถลึงตาใส่เขา

ฉินอวี้ยิ้มบางเบา สีหน้าผ่อนคลาย กลับไปนั่งที่เดิม ก่อนยกมือประคองเยี่ยนถิงที่เมามายจนศีรษะเอียงเอนให้ตั้งตรง ยิ้มเอ่ยว่า “สุราจอกนี้ของเจ้ากระเซ็นได้ดีนัก”

เยี่ยนถิงแม้เมาแล้ว แต่ก็ยังมีสติเหลืออยู่บ้าง ชำเลืองมองเขา “มีรางวัลหรือไม่”

“ยกสุราดองไผ่ดำให้เจ้าไหหนึ่ง” ฉินอวี้ตอบ

“สองไห” เยี่ยนถิงยื่นสองนิ้ว

“ตกลง” ฉินอวี้พยักหน้า

เยี่ยนถิงพอใจแล้ว สะอึกขึ้นมาหนหนึ่ง ขยับเข้าใกล้แล้วกล่าวว่า “ใครใช้ให้นางไม่ยอมเอาสุราในเรือนลั่วเหมยมาให้ข้าดื่มเล่า นางจะได้จดจำไว้ ใช้ชุดที่นางทำเองแลกกับสุราสองไห คุ้มค่าแล้ว”