ส่วนที่ 5 บทที่ 020-1

บทที่ 20-1 สู่ขอต่อหน้า

หากองค์หญิงใหญ่ทราบว่าจินเยี่ยนเต็มใจสละชีวิตตัวเองเพื่อฉินอวี้และแผ่นดินหนานฉิน เกรงว่าจะโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด

นางอุตส่าห์ประคบประหงมเลี้ยงดูบุตรีจนเติบโต กลับไม่คิดเลยว่าบุตรีจะเลือกเส้นทางที่นางมิได้เลือกในยามนั้น ถึงเวลานั้นเกรงว่าจะนึกเสียใจที่ไม่ควรรับการสมรสกับตระกูลเจิ้งแห่งสิงหยางมาจากฮูหยินเสนาบดีฝ่ายขวา

ทว่าต่อให้รู้สึกมากเท่าไรก็ตามแล้วจะทำอันใดได้ ยามนั้นคงสายเกินไปแล้ว

หลังเซี่ยฟางหวากับฮูหยินหมิงหารือกันจบลง ก็ออกมาจากห้องหนังสือเล็ก กลับมาที่เรือนไม้อุ่น

ทั้งสองเพิ่งนั่งลง ด้านนอกก็มีเสียงกระเซ้าเย้าแหย่ด้วยความสนุกสนานดังขึ้น ไม่นานชุนหลานก็นำทางจินเยี่ยนกับเยี่ยนหลานเข้ามา

ทั้งสองเดินยิ้มเข้ามา พบฮูหยินหมิงอยู่ด้านในด้วย จึงรีบสำรวมกิริยาแล้วทำความเคารพฮูหยินหมิง

ฮูหยินหมิงยิ้มพลางโบกมือ “มิได้พบท่านหญิงน้อยเยี่ยนหลายวันแล้ว อาการบาดเจ็บดีขึ้นแล้วใช่ไหม”

“ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณฮูหยินที่นึกถึง” เยี่ยนหลานยิ้มพลางยืดตัวตรง

“องค์หญิงใหญ่กับฮูหยินโหวมาถึงกันแล้วหรือ” ฮูหยินหมิงถามอีก