ส่วนที่ 4 บทที่ 074

บทที่ 74 มิทราบร่องรอย

ซื่อฮว่าชะงัก รีบผลักประตูเดินเข้ามาทันที มองเซี่ยฟางหวาด้วยความวิตกกังวล “คุณหนู ท่านไม่สบายตรงไหนหรือ ร้ายแรงหรือไม่”

“ไม่ร้ายแรง แค่รู้สึกเจ็บหน้าอก ร่างกายอ่อยแอ ไม่ค่อยสบายตัวก็เท่านั้น เป็นไปได้ว่าเมื่อครู่ลุกเร็วไปหน่อย คงเพราะอ่อนแอมากเกินไป เจ้าออกไปบอกคุณชายหลี่ว่าข้านอนพักอีกสักงีบก็คงดีขึ้น” เซี่ยฟางหวาส่ายหน้า

ซื่อฮว่าได้ยินเช่นนี้ก็เบาใจลง ก่อนเดินออกไป

หลี่มู่ชิงเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวออกเดินทางต่อ เมื่อเห็นซื่อฮว่าเข้ามารายงานก็อดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลขึ้นมาเช่นกัน “นางต้องเขียนใบสั่งยาหรือไม่ ข้าเห็นควรว่าต้มยาดื่มสักหน่อยน่าจะดีกว่า”

“บ่าวเองก็คิดว่าต้องดื่มยาเช่นกัน ทว่าคุณหนูไม่ฟัง” ซื่อฮว่าพยักหน้า

“ข้าจะลองไปพูดกับนางดู” หลี่มู่ชิงเดินออกไป มายังหน้าประตูห้องเซี่ยฟางหวาแล้วยกมือเคาะ

เซี่ยฟางหวาเอ่ยเสียงเบา “เข้ามา”

หลี่มู่ชิงผลักประตูเข้ามา พบว่าเซี่ยฟางหวาคล้ายกับจะกลับไปนอนบนเตียงอีกรอบ แต่เมื่อเห็นตนเดินเข้ามาก็หันหลังกลับมามอง จึงรีบเอ่ยขึ้น “ข้าเพิ่งได้ยินซื่อฮว่าบอกว่าเจ้าไม่สบายจึงมาดูสักหน่อย”