ส่วนที่ 4 บทที่ 066-1

บทที่ 66-1 ถึงตายก็ไม่แต่ง

“ข้าไม่ยอม!” ฉินเจิงเห็นเซี่ยฟางหวาออกจากห้อง ม่านมุกไหวส่งเสียงแผ่วเบาเมื่อนางเดินผ่าน เขาตะโกนเสียงดัง

เซี่ยฟางหวาแสร้งไม่ได้ยิน ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง เมื่อออกมาข้างนอกแล้วก็ตะโกนเรียก “ซื่อฮว่า!”

“คุณหนู” ซื่อฮว่าขานรับพร้อมปรากฏตัวขึ้น

“เตรียมพร้อมแล้วหรือยัง” เซี่ยฟางหวาถาม

ซื่อฮว่ามองเข้าไปข้างในแวบหนึ่งก่อนพยักหน้าเชื่องช้า

“ในเมื่อพร้อมแล้วก็ออกเดินทางประเดี๋ยวนี้” เซี่ยฟางหวาพูดพลางก็ข้ามธรณีประตูออกไป

“คุณหนู ท่านกับท่านอ๋องน้อย…” ซื่อฮว่าเดินตามนาง เอ่ยถามเสียงเบาอย่างลังเล

นางได้ยินเหตุการณ์ในห้องเมื่อครู่อยู่บ้าง

“เขาจะมอบหนังสือหย่าให้ข้า” น้ำเสียงของเซี่ยฟางหวาติดเย็นชา “ต่อไปเราไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เว้นเสียแต่เหตุการณ์จำเป็น ห้ามเอ่ยถึงเขาต่อหน้าข้าโดยเด็ดขาด”

“คุณหนู” ซื่อฮว่าสีหน้าเปลี่ยนไป หลุดอุทานด้วยความตกใจ

เซี่ยฟางหวาไม่เอื้อนเอ่ยคำใดอีกราวกับไม่อยากเหลือเยื่อใยแม้แต่น้อย เร่งฝีเท้าออกจากเรือนลั่วเหมย