ส่วนที่ 4 บทที่ 042-1

บทที่ 42-1 วิชาสะกดจิต

ฉินอวี้บอกว่ากลับก็กลับทันที เขากางร่มออกจากตำหนักในค่ายอย่างรวดเร็ว

ผู้อาวุโสจากตระกูลหลูแห่งฟ่านหยางไม่คาดคิดว่ารัชทายาทจะมอบคดีนี้ให้ท่านอ๋องน้อยเจิง ความหวาดกลัวบังเกิดขึ้นในใจ พวกเขารีบตามออกไป “รัชทายาท ท่านกลับไปทั้งแบบนี้ แล้วท่านอ๋องน้อยเจิง…”

ฉินอวี้หยุดเท้าแล้วหันกลับมามอง เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่หนักไม่เบาเกินไป “ข้าเติบโตมาพร้อมท่านอ๋องน้อย เขามีนิสัยอย่างไรข้าย่อมรู้ดีที่สุด หากมอบคดีนี้ให้ผู้อื่นจัดการบางทีอาจไร้ความคืบหน้า แต่ถ้ามอบให้เขาจัดการจะต้องได้ความคืบหน้าโดยเร็วเป็นแน่ ความจริงจะเป็นที่ประจักษ์ชัดแจ้ง”

ผู้อาวุโสทุกท่านต่างผวา

“การตายของหลูอี้ไม่เหลือแม้แต่ศพหรือโครงกระดูก เชื่อเถอะว่ามอบให้เขาจัดการแล้วจะต้องให้คำอธิบายต่อตระกูลหลูแห่งฟ่านหยางของพวกท่านได้แน่” ฉินอวี้เอ่ยทิ้งท้ายก่อนหันหลังกลับ มีเพียงเขาคนเดียวที่เดินไปยังประตูค่าย

ผู้อาวุโสจากตระกูลหลูแห่งฟ่านหยางมองหน้ากัน จู่ๆ ฝนก็ตกเทกระหน่ำขึ้นมาอีกหน ทุกคนต่างย้อนกลับเข้าไปในห้อง เพียงเวลาแค่ครู่เดียวก็ทำเอาเนื้อตัวเปียกฝน