ส่วนที่ 4 บทที่ 038-2

บทที่ 38-2 ความจริงกระจ่าง

“พวกเจ้าอย่าทิ้งข้าไว้แบบนี้สิ ข้าก็จะกลับด้วย ข้ายิ่งไม่สมควรอยู่ที่นี่” หลี่มู่ชิงพูดพลางก็เดินตามออกจากตำหนักไป

ฉินอวี้มีสีหน้าเคร่งขรึม ทว่าไม่ได้ขัดขวางหลี่มู่ชิง

“เดี๋ยวก่อนคุณชายหลี่ พระชายาน้อย…” หานซู่เห็นว่าฉินเจิง เซี่ยฟางหวา และหลี่มู่ชิงกลับไปทันทีที่บอก เขาเดินทางมาพร้อมหลี่มู่ชิงและเซี่ยฟางหวาจึงตะโกนขึ้นอย่างไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร จากนั้นก็ค่อยหันมามองฉินอวี้

“หากใต้เท้าหานจะไปอีกคนก็ไปได้” สีหน้าฉินอวี้ย่ำแย่มาก มองมาที่หานซู่

หานซู่สะดุ้งโหยงจนตัวสั่น รีบกล่าวขึ้นว่า “กระหม่อมมาพร้อมพระชายาน้อยและคุณชายหลี่ก็เพราะคดีฆาตกรรมหมอหลวงซุน ยามนี้…ย่อมกลับไปไม่ได้”

“ใต้เท้าหาน ท่านบอกว่าหมอหลวงซุนถูกสังหารหรือ เกิดอะไรขึ้น ท่านอธิบายมาให้ละเอียด” สีหน้าฉินอวี้ปลอดโปร่งขึ้นบ้าง ก่อนหย่อนตัวนั่งลง

หานซู่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าตอบ รีบเล่าเรื่องหมอหลวงซุนถูกสังหาร รวมถึงเขา หลี่มู่ชิง และเซี่ยฟางหวาถูกลอบสังหารเพื่อขัดขวางระหว่างเดินทางมาที่นี่ให้ฉินอวี้ฟังอย่างละเอียด