ส่วนที่ 4 บทที่ 016-1

บทที่ 16-1 อาวรณ์มิอยากจาก

หลังออกมาจากเรือนหลักแล้ว ฉินเจิงไม่เอ่ยคำใดขึ้น เซี่ยฟางหวาเองก็เช่นกัน ทั้งคู่เดินไปยังศาล

บรรพชนในเรือนส่วนหลังของจวนอิงชินอ๋อง

“ท่านอ๋องน้อย พระชายาน้อย ยินดีด้วย” เมื่อมาถึงทางเข้าศาลบรรพชน คนเฝ้าศาลรีบทำความเคารพทั้งสอง

ฉินเจิงพยักหน้า

คนเฝ้าศาลบรรพชนเปิดประตูให้ ฉินเจิงจูงมือเซี่ยฟางหวาเดินเข้าไปข้างใน

ข้างในศาลบรรพชนตั้งแผ่นป้ายวิญญาณเซ่นบูชาบรรพบุรุษในประวัติศาสตร์หนานฉิน เห็นได้ชัดว่า

อิงชินอ๋องกับพระชายาน่าจะเข้ามาจุดธูปก่อนแล้วเมื่อเช้า ดังนั้นภายในจึงมีควันธูปลอยขึ้นเป็นเกลียว

ฉินเจิงจูงมือเซี่ยฟางหวาตรงไปยังแผ่นป้ายวิญญาณของเต๋อฉือไทเฮา

มีคนรีบส่งธูปมาให้สามดอก

เซี่ยฟางหวารับมา มองฉินเจิงที่กำลังจ้องมองแผ่นป้ายวิญญาณนิ่งไม่ไหวติง นางหันหน้ากลับมามองแผ่นป้ายวิญญาณ ปักธูปลงในกระถางธูป จากนั้นก็คุกเข่าลงบนเบาะรองนั่ง ถวายการคำนับต่อเต๋อฉือไทเฮาสามครั้ง

ฉินเจิงรอจนนางคำนับเสร็จแล้วก็จุดธูปมาสามดอกเช่นกัน ปักลงในกระถางธูป ก่อนกล่าวเสียงทุ้มต่ำ “เสด็จย่า นี่คือเซี่ยฟางหวา ท่านรู้จักนางอยู่แล้ว”