ส่วนที่ 4 บทที่ 011-2

บทที่ 11-2 คืนส่งตัว 1

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม ชุนหลันเดินเข้ามาแล้วกระซิบรายงาน “บรรดาคุณชายนายน้อยด้านนอกครึกครื้นกันมาก ยื้อท่านอ๋องน้อยดื่มสุราไม่เลิก คงยังไม่กลับมาภายในหนึ่งชั่วยามนี้ ถ้ามิอย่างนั้นท่านพักผ่อนก่อนเถิด เมื่อท่านอ๋องน้อยกลับมาแล้วข้าค่อยปลุกท่าน”

“ข้ายังไม่เหนื่อย” เซี่ยฟางหวาส่ายหน้า

“หลายวันนี้ท่านหญิงน้อยเหนื่อยล้ามาก” ชุนหลันมองไปยังฉินเหลียน “แต่ก็ไม่ควรมาหลับอยู่ในห้องหอเช่นนี้” พูดพลางก็หมายจะเข้าไปปลุกนาง

“ไม่ต้องปลุกนางหรอก ให้นางนอนต่อเถอะ พอฉินเจิงกลับมาแล้วค่อยปลุก” เซี่ยฟางหวายกมือห้าม

ชุนหลันลังเลครู่หนึ่งก่อนพยักหน้ารับแล้วเดินออกไป

เซี่ยฟางหวานั่งต่ออีกครึ่งชั่วยาม เมื่อคนที่รอคอยยังไม่กลับมา นางจึงลุกขึ้นไปหาหนังสือมาอ่านฆ่าเวลาพลางๆ

กระทั่งอ่านไปแล้วครึ่งเล่ม ความมืดค่อยๆ คืบคลานท้องฟ้า ด้านนอกเรือนลั่วเหมยพลันมีเสียงผู้คนและการเคลื่อนไหวดังแว่วมา นางเงยหน้าขึ้นมอง

ยามนี้ชุนหลันเข้ามาในห้องแล้วยิ้มกล่าว “ในที่สุดท่านอ๋องน้อยก็กลับมาแล้ว” พูดจบก็ปลุกฉินเหลียน “ท่านหญิงน้อย ตื่นเถอะเจ้าค่ะ ท่านอ๋องน้อยกลับมาแล้ว”