ส่วนที่ 3 บทที่ 089-1

บทที่ 89-1 สังสรรค์กินปลา

ชมทัศนียภาพด้วยความสบายใจ ล่องเรือในทะเลสาบมรกต ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายตลอดชาติ…

ผู้คนมากน้อยบนโลกใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเรียบง่ายได้เป็นธรรมดา แต่สำหรับคุณหนูแห่งจวนจงหย่งโหวแล้วนั้นกลับเป็นคำขอร้องที่มากเกินไป

“ข้าเริ่มเหนื่อยแล้ว เรากลับกันเถอะ” เซี่ยฟางหวาหลับตาลง ปล่อยมือที่เดิมอยากดันหลี่มู่ชิงออกแนบลำตัวเชื่องช้า เอ่ยเสียงทุ้มขึ้น

“แต่ข้ารับปากเจ้าแล้วว่าจะย่างปลาให้…” หลี่มู่ชิงเห็นว่านางไม่โกรธจึงลอบถอนหายใจโล่งอก น้ำเสียงกลับมานุ่มนวลอ่อนโยน

“กลับถึงจวนแล้วเจ้าค่อยเข้าครัว จะนึ่ง ทำน้ำแดง หรือต้ม กระทั่งย่างปลาในจวนก็ได้ทั้งนั้น” เซี่ยฟางหวากล่าว “จะได้ชวนท่านปู่ ท่านลุง พี่อวิ๋นหลาน และเหยียนเฉินมาลองชิมฝีมือเจ้าด้วย”

“ก็ได้” หลี่มู่ชิงยิ้มรับทันที

ซื่อฮว่า ซื่อม่อ และเด็กรับใช้ของหลี่มู่ชิงเห็นว่าทั้งสองดีกันแล้วต่างพากันถอนหายใจโล่งอก ซื่อฮว่ากับซื่อม่อคิดในใจว่าคุณชายหลี่ง้อคนไม่เป็นที่ไหนกัน เห็นชัดว่าง้อคนเก่งมาก แต่ละคำที่กล่าวออกมาล้วนสะกิดใจคุณหนูทั้งสิ้น

หลี่มู่ชิงปล่อยเซี่ยฟางหวาแล้วพยุงนางขึ้นมานั่งบนเรือใหม่