ส่วนที่ 3 บทที่ 081-2

บทที่ 81-2 อ่านความคิดออก

กลางดึกพลันเกิดเสียงดังจอแจมาจากข้างนอก เซี่ยฟางหวาตื่นมาฟังเสียงนั้นเงียบๆ ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยเรียกคนข้างนอก “ซื่อฮว่า”

“คุณหนู” ซื่อฮว่ารีบเข้ามาในห้องพร้อมตะเกียง

“เจ้าออกไปดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น” เซี่ยฟางหวาสั่งงาน

ซื่อฮว่าย่อมได้ยินการเคลื่อนไหวข้างนอกแล้วเช่นกัน นางพยักหน้าแล้วรีบออกไปดู

ไม่นานนางก็รีบร้อนวิ่งกลับมา ใบหน้าค่อนข้างซีด “คุณหนู ซื่อจื่อบาดเจ็บเจ้าค่ะ”

“เกิดอะไรขึ้น” เซี่ยฟางหวารีบลุกขึ้นทันทีจนสะเทือนไปถึงบาดแผลที่แขน นางอุทานขึ้นทันที

“ช่วงพลบค่ำซื่อจื่อออกนอกเมืองเพียงลำพัง ยามนี้ก็กลับมาเพียงลำพังเช่นกัน บ่าวเพิ่งไปตรวจสอบมาเพียงทราบว่าซื่อจื่อได้รับบาดเจ็บ ไม่ทราบเรื่องอื่นแล้ว เรือนของเราอยู่ใกล้กับสวนจือหลัน เพราะซื่อจื่อ

บาดเจ็บกลับมา ซื่อซูตกใจมากจนทำเสียงดังข้างนอก ส่วนฝั่งห้องโถงหรงฝูยังไม่ทราบเจ้าค่ะ” ซื่อฮว่ากล่าว “บ่าวถามซื่อซู เขาเองก็ไม่ทราบว่าซื่อจื่อบาดเจ็บได้อย่างไร แต่ฟังว่าไม่สาหัสนัก”

“เจ้ารีบไปตามเหยียนเฉิน ให้เขาไปดูอาการท่านพี่”

ซื่อฮว่าพยักหน้าแล้วรีบออกจากห้อง

“ซื่อม่อ” เซี่ยฟางหวาตะโกนเรียกอีก