ส่วนที่ 3 บทที่ 070-2

บทที่ 70-2 บรรเลงพิณประสานขลุ่ย

บทเพลงประสานระหว่างพิณกับขลุ่ยจบลง เซี่ยฟางหวากับฉินเจิงสบตามองกัน คนหนึ่งยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ส่วนอีกคนทอประกายอ่อนโยนในแววตา

นอกกำแพงตำหนัก ฉินอวี้ยืนนิ่งดุจรูปปั้นแกะสลัก ภายใต้แสงอาทิตย์ส่องลงมาใบหน้าเขาครึ่งหนึ่งสว่างครึ่งหนึ่งมัวหมอง

ฉินเหลียนขยับตัว ละสายตาจากตำหนักเต๋ออันมามองฉินอวี้ นางพอจะเข้าใจอารมณ์ของฉินอวี้ที่ปิดบังไม่มิดแม้แต่น้อยในยามนี้ได้ลางๆ ขณะจะเอ่ยปากก็มีคนรีบร้อนวิ่งมาจากข้างหลัง นางค่อยๆ หันมามอง

“กระหม่อมถวายบังคมองค์ชายสี่และท่านหญิงเหลียนพ่ะย่ะค่ะ” อู๋เฉวียนเข้ามาใกล้ โค้งตัวลงทำความเคารพก่อนเอ่ยถึงการมาอย่างชัดเจน “ฝ่าบาททรงเรียกองค์ชายสี่ไปหาที่ห้องทรงอักษรพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินอวี้หลับตาลงก่อนหันกายกลับมาเชื่องช้า ใบหน้านิ่งสงบ มองไม่ออกว่ากำลังแสดงอารมณ์ใด เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเฉกเช่นปกติ “เสด็จพ่อทรงเรียกหาข้าตอนนี้หรือ อู๋กงกง บอกได้หรือไม่ว่ามีเรื่องใด”