ส่วนที่ 3 บทที่ 039-1

บทที่ 39-1 วิชาล่อลวง

ถูกฉินเจิงโอบกอด ทั้งยังได้ยินเขากล่าวแบบนี้ หัวใจนางราวกับถูกเติมเต็มในชั่วพริบตา

นางเพิ่งจะ…หึงหวงจริงหรือ?

หึงหวง เป็นสิ่งที่นางไม่คิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นกับตัวนาง

เซี่ยฟางหวาลอบถอนใจ นี่เป็นความรู้สึกของความรักจริงหรือ? ตอนได้เห็นท่าทางลุ่มหลงของแม่นางคนนั้นที่มีแสดงต่อฉินเจิงในเพิงน้ำชาทำให้นางรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก

เมื่อรถม้าเคลื่อนเข้ามาใกล้ คนในขบวนย่อมเห็นพวกเขาชัดเจน นางเลยรีบผลักฉินเจิงออก

ฉินเจิงโอบกอดนางแน่น ไม่ยอมให้นางผลักออก

เซี่ยฟางหวาหน้าแดงซ่านพลางก้มหน้าตำหนิ “รีบปล่อยข้า มีคนมองอยู่นะ!”

“ข้าไม่กลัว!” ฉินเจิงตอบ

“ข้าไม่ได้หน้าด้านเหมือนเจ้านะ!” เซี่ยฟางหวาถลึงตามอง

“เจ้าเพิ่งเหยียบเท้าข้า ข้ายังเจ็บอยู่เลย ปล่อยไม่ไหวหรอก” ฉินเจิงแค่นเสียงในลำคอแผ่วเบา

เซี่ยฟางหวามองเขาอย่างหมดคำพูด นางเหยียบเท้าเขาเกี่ยวอะไรกับแขนที่ใช้กอดนางด้วย?