ส่วนที่ 3 บทที่ 030-2

บทที่ 30-2 ดักซุ่ม

“ตอนนี้ฮูหยินผู้เฒ่าจากไปแล้ว คุณชายก็โตแล้ว ตอนฮูหยินผู้เฒ่ายังมีชีวิตอยู่ก็ไม่เคยละเลยคุณชายเลย ข้ากับนายท่านส่งคนมาเชิญเขากลับตั้งหลายครั้ง แต่คุณชายไม่ยอมกลับเมืองหลวง โชคดีที่คุณหนูฟางหวาไปเมืองผิงหยางเขาเลยยอมกลับมาทันได้ดูใจฮูหยินผู้เฒ่าเป็นครั้งสุดท้าย” สตรีผู้นั้นมองเซี่ยฟางหวา “คุณหนูฟางหวา เดิมทีวันนี้ข้ามีของสิ่งหนึ่งมามอบให้คุณชาย แต่ข้าคิดว่าหากให้คุณชายแล้ว เกรงว่าเขาจะเก็บเอาไว้เงียบๆ ไม่ยอมให้เจ้าดู ในเมื่อข้าได้พบเจ้าแล้วนับว่าเป็นเรื่องบังเอิญ บางทีอาจเป็นเจตจำนงของสวรรค์ ข้าเลยขอมอบของสิ่งนั้นให้เจ้าแทน เจ้าตัดสินใจเอาเองเถิด! อย่างไรเสียของสิ่งนี้นอกจากเกี่ยวข้องกับคุณชายแล้ว ยังเกี่ยวข้องกับเจ้าด้วย”

เซี่ยฟางหวามองนางก่อนพยักหน้า

สตรีผู้นั้นหยิบห่อผ้าที่ถูกหุ้มด้วยผ้าเช็ดหน้าออกมาจากอกเสื้อ มองมันครู่หนึ่งแล้วยื่นให้เซี่ยฟางหวา

เซี่ยฟางหวายื่นมือรับ ลองลูบมันแล้วพบว่าของในมือนิ่มมาก คล้ายกับเป็นผ้าฝ้ายหรือผ้าไหม นางไม่ได้รีบเปิดออกดูในทันทีแต่เอ่ยถาม “ได้มาจากไหนหรือ”