ส่วนที่ 3 บทที่ 022-2

บทที่ 22-2 ลึกซึ้ง

“แต่ว่านะ! องค์ชายที่เหลือในราชวงศ์มีแต่ฉินอวี้ที่เพียบพร้อม! มีทั้งความสามารถ ทักษะ และกลอุบาย หากมอบอนาคตของบ้านเมืองให้คนอื่น…” พระชายาอิงชินอ๋องส่ายหน้า “ขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งหมดมีตา ประชาชนใต้หล้าก็ไม่ได้ตาบอด บุตรชายของหลิ่วเฟยกับเฉินเฟยนั้นมิอาจตั้งตัวขึ้นมาจนมีอำนาจอิทธิพลได้”

“ฉินอวี้สร้างอุบายเก่งจริงๆ!” เซี่ยฟางหวาอยากบอกว่าบนตัวฉินเจิงต้องคำสาปใจเดียวกับฉินอวี้ แต่ไตร่ตรองดูแล้วก็ไม่พูดออกไป นางไม่อยากสร้างความกังวลให้พระชายามากไปกว่านี้

“มีอุบายก็จริง แต่หากเจ้ากับเจิงเอ๋อร์ร่วมมือกันก็ไม่คณามือ” พระชายาอิงชินอ๋องยิ้ม “เรื่องในเมือง

เหยี่ยนเฉิงกับสะพานหลินสุ่ยสำหรับเขาแล้วเหมือนถูกกระบองใหญ่ตีบนร่าง”

“ที่ปกป้องหลิ่วเฟยกับเฉินเฟยก็เพื่อควบคุมเขา” เซี่ยฟางหวายอมรับ “ฉินเจิงทำเพื่อข้า มิฉะนั้นด้วยตำแหน่งในจวนอิงชินอ๋อง ความจริงเขาจะลอยตัวเหนือทุกสิ่งโดยไม่เข้ามาก้าวก่ายก็ย่อมได้แล้วรอรับตำแหน่งท่านอ๋องน้อยก็พอ ไม่ต้องให้ท่านไปขู่บังคับฝ่าบาท พระองค์ก็มอบตำแหน่งให้อยู่แล้ว”