ส่วนที่ 3 บทที่ 007-1

บทที่ 7-1 รอเจ้า

นางทะเลาะกับฉินเจิงก็จริง แต่หลังทะเลาะกันแล้วห้ามเขียนจดหมายถึงกันหรือ? เหตุผลอันใดกัน!

“พี่อวิ๋นจี้ไปแล้ว เจ้ายึดครองศาลาไห่ถังได้เต็มที่” เซี่ยฟางหวาผินหน้ามองฉินเหลียน แกะแขนนางออกแล้วเอ่ยขึ้น

“ถึงอย่างไรข้าก็อยู่ที่นี่อีกหลายวัน ในเมื่อเขาไปแล้ว ข้าก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน” ฉินเหลียนทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ จ้องกระดาษจดหมายใต้พู่กันของเซี่ยฟางหวาด้วยแววตาเป็นประกาย

เซี่ยฟางหวาขมวดคิ้ว หมายความว่าอีกหลายวันข้างหน้าล้วนแต่มีคนคอยกวนใจนาง?

“เจ้ารีบเขียนสิ!” ฉินเหลียนเร่ง

“เจ้านั่งอยู่ตรงนี้จะให้ข้าเขียนอย่างไร” เซี่ยฟางหวาถลึงตามองนาง มิน่าฉินเจิงถึงเอาแต่ตำหนินาง ที่แท้ก็คอยกวนใจผู้อื่นไม่เลิกนี่เอง

“เจ้าอยากขอโทษพี่ชายข้ารึ? กลัวว่าข้าเห็นแล้วจะหัวเราะเยาะเจ้าหรือ?” ฉินเหลียนเบะปาก

เซี่ยฟางหวามองกระดาษจดหมาย นางจะขอโทษเขารึ? นางต้องถามเขามากกว่าว่ามีสิทธิ์ใดมาสมคบกับท่านปู่แล้วฟ้องเขาลับหลังนาง! ทะเลาะกันสองคนแท้ๆ กลับร้อนถึงตาเฒ่ามาเกี่ยวข้องด้วย เขาช่างไม่รู้จักอาย!