ส่วนที่ 2 บทที่ 099

บทที่ 99 ต้อนรับ

แววตาเซี่ยฟางหวาหดลง สีของท้องฟ้าซึ่งเป็นหนึ่งเดียวกับสายฝนเบื้องหน้าพลันขาวโพลน

ความทรงจำสองชาติของนางซับซ้อนเกินไปจนแม้แต่ตัวนางเองยังแบกรับสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในก้นบึ้งหัวใจไม่ไหว อย่างเช่นเหตุการณ์ประหารเก้าชั่วโคตรครั้งนั้น อย่างเช่นดอกไม้และเศษใบไม้โรยรากระทบสายฝน

คนบางคน แม้ถูกกลบฝังไว้ในส่วนลึกของจิตวิญญาณ แต่สายเลือดมิอาจตัดขาดได้

เซี่ยอวิ๋นหลานคือคนนั้น!

ระหว่างตัดสินใจ ชายหนุ่มตรงหน้าผู้นี้ยังมิอาจทำให้นางยอมละทิ้งสิ่งที่ทำมาทั้งหมดได้

คนเรามีแต่ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยเท่านั้นถึงจะทราบว่าเหมาะสมกันหรือไม่

หรือบางทีสิ่งที่นางทำลงไปอาจยังไม่มากพอให้เขาสงบและเชื่อใจได้ และเขาก็บังคับนางมากเกินไป เกี่ยวพันอย่างแน่นหนาเกินไป กระทั่งทำให้นางรู้สึกเหนื่อยล้าไร้เรี่ยวแรงอย่างถึงที่สุด

ความสะเทือนใจเมื่อวานทำให้นางหมดสติลง วันนี้ฟื้นขึ้นมาก็พบกับหลายสิ่งที่ยากจะแบกรับไหว

สิ่งที่นางต้องการคือความสงบ

สิ่งเหล่านี้เขาให้นางไม่ได้ นางได้แต่ต้องเอ่ยคำขอโทษ