ส่วนที่ 2 บทที่ 076-2

บทที่ 76-2 ริษยา

ฉินเจิงนั่งรอตรงริมหน้าต่างพลางเลียนแบบท่าทางก่อนหน้านี้ของเซี่ยฟางหวา เขามองออกไปข้างนอก เห็นร่มไม้หนาให้ความร่มรื่น พุ่มดอกไม้ไหวตามแรงลม ต้องยอมรับว่าทิวทัศน์ของเยียนจือโหลวงดงามกว่าไหลฝูโหลวมากนัก แสดงให้เห็นว่าขณะเริ่มก่อสร้างเยียนจือโหลวต้องทุ่มแรงกายแรงใจมากเพียงใด

เขานึกทบทวน เซี่ยฟางหวาหายไปจากเมืองหลวงแปดปีเพราะอาศัยอยู่ในเขาไร้นามแปดปี ส่วนเยียนจือโหลวสร้างมาได้ห้าปี นางย่อมไม่สามารถสร้างด้วยตัวเองได้ คงมีคนคนหนึ่งหรือคนผู้นั้นกับนางสองคนร่วมกันสร้าง คนคนนั้นที่นางไว้เนื้อเชื่อใจมากจนมอบหมายทุกสิ่งให้เขามีอำนาจคอยจัดการแทนลับหลัง

วินาทีนั้นเขาพลันนึกอิจฉาคนผู้นั้นขึ้นมา

ไม่รู้ว่าใช่ชายคนนั้นที่นางเรียกว่าเหยียนเฉินหรือไม่

เซี่ยฟางหวาใช้เวลาเปลี่ยนห่อผ้าในเวลาไม่นาน เมื่อเดินออกมาจากห้อง พบว่าฉินเจิงกำลังถือแก้วน้ำพลางมองออกไปนางหน้าต่างโดยมีสีหน้าเปลี่ยนไป นางนึกถึงหลี่มู่ชิงขึ้นมา ไม่รู้ว่าเขาเห็นแล้วหรือไม่จึงเอ่ยถาม “มองอะไรอยู่”

“ทิวทัศน์ไม่เลว! ตอนสร้างเยียนจือโหลวคงใช้เวลานานและเสียกำลังไปมาก!” ฉินเจิงหันกลับมา