ส่วนที่ 2 บทที่ 071-1

บทที่ 71-1 ถูกพิษ

เมื่อทั้งสองเดินออกมาจากตรอกก็บังเอิญพบเฉิงหมิง ซ่งฟาง ฉินชิง เจิ้งอี้และหวางอู๋

ทั้งห้าได้ยินเสียงต่อสู้กันและกลิ่นคาวเลือดจึงรีบตามมา

“เหตุใดจึงเป็นพวกเจ้าสองคนไปได้?” เฉิงหมิงมองฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวาด้วยความตกใจ

ฉินเจิงมองเฉิงหมิงแวบหนึ่ง ไม่เอ่ยอันใดแล้วเดินอ้อมเขาออกไป

“ช้าก่อน พวกเจ้าสังหารคนที่นี่หรือ” ฉินชิงปรายตามองชิงเกอที่กำลังสั่งคนที่เหลือขนย้ายศพในตรอกก่อนเอ่ยเสียงดัง “กลางวันแสกๆ ยังรู้จักกฎหมายบ้านเมืองอีกหรือไม่”

เซี่ยฟางหวาคิดว่าอย่างไรเสียองค์ชายแปดฉินชิงก็ยังอายุน้อย ยังไม่รู้จักความเหี้ยมโหดของกลุ่มพเนจร แต่ละวันไม่รู้ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นตั้งเท่าใด ขอเพียงเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันไม่ได้รับแจ้งถึงพวกขุนนางเช่นนั้นพวกขุนนางในท้องที่ก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเช่นกัน

“กลางวันแสกๆ รึ? คนพวกนี้สกัดเราไว้และลอบสังหารเรา หากเจ้าต้องการใช้กฎหมายบ้านเมืองก็ไปหาเอาจากพวกเขาเถิด?” ฉินเจิงใช้อีกน้ำเสียงหนึ่งก่อนแค่นหัวเราะออกมาแล้วจูงมือเซี่ยฟางหวาเดินอ้อมพวกเขาไป