ส่วนที่ 2 บทที่ 059-1

บทที่ 59-1 ตาข่าย

ถ้อยคำสุดท้ายของฉินเจิงราวกับค้อนหนักตีแสกลงในก้นบึ้งหัวใจนาง กระทั่งทั้งสองกลับมาถึงบ้านพักในป่าของเซี่ยอวิ๋นจี้แล้ว ถ้อยคำนั้นก็ยังติดอยู่ข้างใบหูของนางและดังก้องอยู่อย่างนั้น

จนกลับมาถึงบ้านพัก ก่อนเปิดบานประตู ฉินเจิงก็ยังไม่เอ่ยสิ่งใดขึ้น

“คุณหนู คุณชายรองเจิง ท่านทั้งสองกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ” ซื่อฮว่ากับซื่อม่อยืนรออยู่หน้าประตูอยู่ก่อนแล้ว เมื่อทั้งสองกลับมาถึงจึงรีบเดินมาต้อนรับ

เซี่ยฟางหวาสลัดความคิดทิ้งไปพลางรวบรวมสติ นางมองพวกนางพลางขานรับ จากนั้นก็ยืนปลาเสียบไม้ในมือให้พวกนางแล้วเอ่ยถาม “ยังไม่กินข้าวเย็นใช่หรือไม่? นำปลาสองตัวนี้ไปตุ๋นในห้องครัวเถิด!”

“อาหารเย็นเสร็จแล้วเจ้าค่ะ พระชายากับซื่อจื่อบอกว่ารอให้ท่านทั้งสองกลับมาก่อนค่อยทานอาหาร ตุ๋นปลาใช้เวลาไม่นาน คุณหนูกับคุณชายรองเจิงไปพักผ่อนก่อนเกิดแล้วค่อยออกมาทานอาหาร” ซื่อฮว่ารีบรับปลามาแล้วรีบกล่าว

เซี่ยฟางหวาพยักหน้า

ซื่อฮว่าและซื่อม่อถือปลาเดินไปยังห้องครัว

“คุณชายรอง เสื้อผ้าจากเมืองหลวงมาถึงตามที่สั่งแล้วขอรับ ท่านเข้าไปเปลี่ยนในห้องได้เลย” หลินชีได้ยินเสียงจึงรีบรายงานฉินเจิง