ส่วนที่ 2 บทที่ 050-2

บทที่ 50-2 กลิ่นอาย

“เจ้าแสดงสีหน้าอะไรของเจ้า” ฉินเจิงจับอารมณ์บนสีหน้าออก “ไม่เชื่อข้าหรือไม่เชื่อตัวเองกันแน่”

“ไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น!” เซี่ยฟางหวากล่าวอย่างกลัดกลุ้ม

“เจ้าไม่ต้องกดดัน ขอเพียงเจ้าไม่ยั่วโมโหข้า ไม่คิดถอนหมั้น ไม่คิดไม่แต่งงาน ไม่ชอบผู้อื่น ไม่พูดจาเหมือนกับจะมีคนอื่นข้าก็จะไม่ชวนเจ้าทะเลาะ แต่จะปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดี” ระหว่างฉินเจิงพูดก็มาถึงบานประตู เขาผลักประตูออกแล้วดึงเซี่ยฟางหวาให้เดินตามออกมา

เซี่ยฟางหวายังไม่ทันตอบรับ กระโปรงก็เกี่ยวกับรั้วกั้นประตู นางหยุดเดินแล้วดึงแขนฉินเจิงไว้ทันที ไม่กล้าก้าวออกไปข้างหน้าอีก เพราะหากก้าวต่อไปกระโปรงต้องฉีกขาดแน่

“เป็นอะไรไป” ฉินเจิงหันมามองนาง

เซี่ยฟางหวาชี้กระโปรง

ฉินเจิงเห็นซี่รั้วกั้นเกี่ยวกระโปรงนางอยู่จึงถอยกลับมาแล้วปล่อยมือนาง พอขยับเข้าไปใกล้ เซี่ยฟางหวาก็จะถอยหนีจึงเอ่ยขึ้น “เจ้าอยู่เฉยๆ”

เซี่ยฟางหวาเอ่ยถามทางสายตา

ฉินเจิงคุกเข่าลงตรงหน้านาง จากนั้นก็หักรั้วที่ยื่นออกมาก่อนแกะกระโปรงนางออกมาอย่างเบามือ หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยขึ้น “เจ้าจะเปลี่ยนชุดก่อนหรือไม่”